Με τι λαχτάρα σε ήπια
Σαν το αντίδοτο σε ήπια
κι είπα όλη η ζωή μου είσαι εσύ
κι είπα κι ήπια τα πάντα σου
Με τι λαχτάρα, θεέ μου, σε άδειασα
Σαν το αντίδοτο
από ένα τσίμπημα θανατηφόρο
Κι ύστερα χάθηκες
Κάθε φορά που σκέφτομαι
αυτή την παράξενη ιστορία
γύρω μου νυχτώνει
Νύχτα καλοκαιριού στην εξοχή
και μια οχιά μες απ' τα σκέλη με ζυγώνει
Που τη λαχτάρα μου αυτή
έχει ντυθεί , έχει χυθεί
Μένω να την κοιτώ με απορία,
σαν το πρόσωπο του φεγγαριού
στης Αφροδίτης τη μορφή
Και κάτι μέσα μου παρακαλεί
από τα χείλη μου ξεχύνεται
σαν προσευχή που λέει:
Τσίμπησέ με να δω αν ονειρεύομαι
(foto by me, πέρα από την επιστήμη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή