Εαρινή ισημερία. Αν μας έχει μείνει λίγη αυθεντικότητα στον ψυχανεμισμό, σήμερα είναι έτσι κι αλλιώς ιδιαίτερη γιορτή.
Ημέρα της Ποιήσεως. Σίγουρα βέβαια άλλο ο ποιητής και άλλο η ποιητικότητα.
Αν πούμε πως η ποίηση είναι ο σύνδεσμος μεταξύ λογικής και συναισθήματος όλα απλοποιούνται. Όπως όταν γείρεις σε ένα σώμα, με όλο σου το είναι, τότε σταματά η χαοτική βουή, των τρισεκατομμυρίων εις την τρίτην, άλλων υπάρξεων και γίνονται ήρεμη πνοή.
Ο ποιητής εξιστορεί την αλληλουχία της ύπαρξης, παρεμβαίνοντας σε αυτή με μια αποκαλυπτική μετάβαση -δράμα, δρω- τέτοια που πολύ μοιάζει με παράδειγμα από φιλοσοφικό στοχασμό. Στοχασμό με διαφορετικά υλικά όμως. Υλικά που εικονοποιούν διαδρομές συναισθήματος, εφαπτόμενα στον ορισμό της συνειδητοποίησης.
Αν βγάλουμε τα αντικείμενα από το συντακτικό μας η συνειδητοποίηση μοιάζει ακόμη πιο εφικτή. Βυθιζόμενοι στα ανθρακορυχεία των σκέψεων ή επισκεπτόμενοι όλα αυτά που κάθονται στην αίθουσα αναμονής του σταθμού, τα οποία είναι αδύνατο να προλάβουν την έξοδο ή την είσοδο μέσο της αυτοστιγμήν έκφρασης, είναι εκεί και περιμένουν την δική μας έξοχη μεγαλειότητα να τακτοποιηθούν.
Και ποιος ο καλύτερος τρόπος από αυτόν της Ποιήσεως!
(foto by net)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή