την άκρη του σπαθιού

"Δέν έχουμε εδώ μένουσα πόλη~ , δέν είναι εδώ γωνιά ν' ακουμπήσεις.
Κακός ο αγέρας, κακός ο καιρός, αβέβαιο το κέρδος, βέβαιος ο κίνδυνος.
Ω αργά αργά, αργοπορεμένος ο καιρός, αργά πολύ αργά, και σάπιος ο χρόνος
Ο άνεμος πονηρός, το πέλαγο πικρό, και στάχτη ο ουρανός, στάχτη στάχτη στάχτη.
Ω Θωμά, γύρισε πίσω, Αρχιεπίσκοπε` γύρισε, γύρισε στη Γαλλία.
Γύρισε. Γρήγορα. Ήσυχα. Κι άσε μας ήσυχα ν' 'αφανιστούμε.
Έρχεσαι μέ γιορτές, έρχεσαι με χαρές, μα έρχεσαι φέρνοντας θάνατο στήν Καντερβουρία: 
Μια μοίρα πάνω στο σπίτι, μιά μοίρα πάνω σου, μια μοίρα πάνω στόν κόσμο.


..
Γιά λίγο ακόμη το πεινασμένο γεράκι 
Θ' απλώνει τις φτερούγες του, θά ζυγιάζεται
Σε γύρους πιό χαμηλούς, πιό χαμηλούς, γυρεύοντας 
Τήν πρόφαση, την περίσταση, την ευκαιρία.
Το τέλος θα είναι απλό, ξαφνικό, θεόσταλτο.
Στο μεταξύ η ουσία της πρώτης μας πράξης 
Θα είναι σκιές και μάχη με σκιές.
Και το διάλειμμα βαρύτερο από την ανάλωση.


...
Τ' αγκίστρια δολώθηκαν απ' τα λιανίσματα τ' αλλοτινά.
Ασωτεία θα πεί αδυναμία. Κι όσο για το Βασιλιά,
Το μίσος του που σκλήρυνε ποτέ δε θα τελειώσει.
Ξέρεις αλήθεια πώς ο Βασιλιάς δε θα εμπιστευτεί
Δυό φορές τον άνθρωπο που ήταν φίλος του.
Θα σε χρησιμοποιήσει προσεχτικά, θα δεχτεί
Τις υπηρεσίες που μπορείς να δώσεις.
Συ θά περιμένεις το δόκανο να κλείσει
'Οταν θα 'ρχόνταν η σειρά σου, λιωμένος, τσακισμένος.
Όσο για τους βαρόνους, ο φθόνος των μικρών
Έχει πιό πείσμα κι απ' το θυμό του Βασιλιά.
Οι βασιλιάδες έχουν δημόσια πολιτική, οι βαρόνοι
κέρδος προσωπικό,
Ζήλεια και λύσσα και δαιμονισμός.
Τούς βαρόνους τους χειρίζεται κανείς, τον έναν για να φάει τον άλλον~
Οι βασιλιάδες έχουν μεγαλύτερους εχθρούς που πρέπει να ξεκάνουν.


...
Είναι λοιπόν αδύνατο να διώξουμε
Την αμαρτωλή περηφάνια παρά με άλλη
Πιό αμαρτωλή; Είναι λοιπόν αδύνατο
Να πράξω ή να υπομείνω χωρίς να χαθώ;
....
Η ζωή τ' ανθρώπου είναι απάτη κι απογοήτευση~
.. Στρόβιλοι πυροτεχνημάτων, παντομίμες, ..
Τούτος ο άνθρωπος είναι πεισματάρης, τυφλός, παραδομένος
Στήν αυτοκαταστροφή.
Περνώντας από φρεναπάτη σέ φρεναπάτη,
Από μεγαλείο σε μεγαλείο στην τελική φαντασίωση,
Χαμένος στο θάμπος της ίδιας του μεγαλοσύνης,
Εχθρός της κοινωνίας, εχθρός του εαυτού του.


...
Τώρα το νόημα είναι καθαρό, τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός~
Μ' αυτό τον τρόπο δε θα ξανάρθει πιά ο πειρασμός.
Ο τελευταίος πειρασμός είναι η μεγάλη προδοσία:
Νά κάνεις το σωστό για την κακήν αιτία.
...Η φιλοδοξία μας πλησιάζει κλεφτοπατώντας απαρατήρητη.
Η αμαρτία πληθαίνει καθώς κάνουμε το καλό.
..Ξέρω πώς η ιστορία πάει και βρίσκει πάντα 
Στις πιό ασυνάρτητες αιτίες παράδοξα συμπεράσματα.
..Μήτε θα πράξω πιά μήτε θα πάθω, εμπρός την άκρη του σπαθιού.
.
.
"

στίχοι Θ.Σ.Έλιοτ
μετάφραση  Γ.Σεφέρης

αποσπάσματα: 
Φονικό στη Εκκλησία

(fotoart V.Kelaidis)