τις μέρες τις συννεφοσκέπαστες,
με τις φασματικές γραμμές του ουρανού που μοιάζουν
στο μέτωπο ρυτίδες άγνοιας
ένα στήθος πουπουλένιο είναι στη μέση ο ήλιος
ο τρυποκάριδος που βοσκά τα μυστικά της κουφάλας Αστάχα..
και κολυμπάμε στου δάσους τις κουρτίνες
ώσπου εφάπτεται το αφτί στο αριστερό του στέρνο
για πλημυρίδες απο Ατλαντίδες,
παραδεισένιες πατρίδες.
παραδεισένιες πατρίδες.
(foto by net)
σε τίνος το μέτωπο είναι ρυτίδες άγνοιας?
ΑπάντησηΔιαγραφήκάτι υποψιάζομαι δηλαδή...
αλλά με αποπροσανατόλισες λίγο
με τον τρυποκάρυδο
θα το ξεπεράσω :)
τι είναι η Ασταχά?
όλο ερωτήσεις έχω σήμερα
ανεξάντλητη φλυαρία...
τελικά θα πω πως μου αρέσει πολύ το ποίημα
δεν ξέρω γιατί χρειαζόταν τα υπόλοιπα
ίσως γιατί από την Τετάρτη και μέχρι τώρα τελώ εν εγκεφαλική εξάψει...:))
κι εμενα μου αρεσε! μια φρεσκαδα ισως, δεν ξερω, αλλα ναι, τι ειναι η ασταχα; το εψαξα, δεν βρηκα τπτ.. για φωτισε λιγο!
ΑπάντησηΔιαγραφήπηγ λιγο το μυαλο μου στο "ασ' τα χα..χαχα!" αλλα;;
ΑπάντησηΔιαγραφήη αστάχα, αστάχα είναι, είχα τονίσει λάθος. είναι η φυσική κρυψώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφή