Ο ερχομός σου

"
Ξαφνικό φυσομάνημα ήταν
στο ζεστό δωμάτιο της προσμονής
Εγκαταστάθηκες.
Πόσο αξιοπεριφρόνητος έδειχνε
μέσα στο συνεχές κλάμα
που αποκόμισαν τα πληθωρικά 
μεσημέρια...
Μικρό σαν ήταν το κέρδος!
Ήρθες και το ίδιο έφυγες
άγνωστος
στα κομμάτια του καθρέφτη
η αυταρέσκειά σου μόνο. Την αποκάλεσες αρετή
μέσα σε μια νυχτοϊσκιωτη σοφία
Καλά που μάθαινες την αλληγορία της Επανάστασης
Αναστέναξες που εκείνη χάθηκε
θεραπεύοντας την πληγή σου νωχελικά
στην υπόθεση της αγάπης,
καθώς έμπαζες μόνο τα τριζόνια του καλοκαιριού
στο κρεβάτι σου
κι εκείνα ερωτεύονταν το θόρυβο της σιωπής
μιας "ατέλειωτης  νύχτας"
Λόγια και χειραψίες ακουμπισμένα
στις επίπεδες πέτρες της Ιερουσαλήμ
πάνω που ξαποσταίνουν μανάδες σαν τα παιδιά τους
παίζουν τους θρήνους του πολέμου
κι ένας έρωτας μεγαλύτερος απ' την ιστορία
κοιτάζει τη θάλασσα και προσεύχεται στο Θεό.
Ειπωμένα λόγια να αιχμαλωτίσουμε ξανά
με χειραψίες αγάπης...
"

Αρετή Παπαχρήστου-Κελαϊδή

( art Γ.Μπουζιάνης)