ως γνωστον

να αισθανθείς σπίτι σου όπου σταθείς
και σπίτι ολόδικό σου να μην έχεις.

οικογένεια σου όποιος άνθρωπος δεις,
και το γέλιο σάτιρα στη μιζέρια.

έτσι πλάθεται o μικρόκοσμος, να, με αυτά τα χέρια.

ο ουρανός, ο ήλιος, η παραλία, το νησί, το δάσος, οι φίλοι,

χωρά στα μάτια το άπειρο του ορίζοντα.
ταξιδεύοντας

, τις αισθήσεις όταν αφήσεις στην ψυχή
την καγκελόπορτα ανοιχτή

να χωθεί και να σπάσει μέλη μαγκωμένα...

-γιατί, αν δεν βρέξεις κόλο, ψάρι πως τρως-

(art Laxman Pai)