..μου,

κάθομαι στα βράχια, πάνω στο σημειωματάριο, στο σημείο που τα όμματα γεμίζουν θάλασσα και νησιά. εκεί που απαγκιάζει η ψυχή και το ράμφος του νου τσιμπολογά και ξεμπλέκει τα φτερά της.
πίσω από το ένα είναι το μηδέν, το δύο είναι μπροστά.
σαν την ανακάλυψη πως η Γη είναι στρογγυλή η ύπαρξη σου. Υπερβολές
θεοί μου, πως να μείνω ελεύθερη τόσο που ποθώ να κατακτηθώ. ηδονίζομαι αφάνταστα να γίνομαι έρμαιο των ορέξεων σου. να διανύω υπνοτισμένα την κορυφογραμμή των ορίων του έρωτα μας. παρουσία εθιστική
αποφεύγω να σου μιλώ. αποφεύγω και να σου γράφω. μόλις σε γνώρισα σκεφτόμουν μανιοδώς τι θαύμα να φτιάξω για να σου χαρίσω, μα οι λέξεις, που συνοστίζονται στις εξόδους μου, ένας κώδικας λογικής φαίνονται, ξένες κι αστείες.
κοιτώ ένα τοπίο εν κινήσει. σε άδειο μυαλό μια σφαίρα. ξέρεις, θα μπορούσες να γίνεις λόγος αυτοκτονίας
Ω, αγάπη μου, πόσο λατρεύεις να με προσέχεις! λαχταράμε τα ίδια πράγματα ..στον παγωμένο χρόνο.
σου γράφω για να σε νιώσω λίγο, να νιώσω ζωντανή. μάταια πάντα.
φέρνω την εικόνα σου να διαβάζεις τώρα το γράμμα. ένα λεπτό, δυο λεπτά. άφρες κυμάτων, καύτρες τσιγάρων.
απόγιομα πυροβολώ τον ήλιο να πέσει πιο γρήγορα. με παρακάλια, με κλάματα, έστω με την ανταλλαγή της βιασύνης μου. απερίσκεπτη φαντασίωση με δύναμη πραγματική. με την δύναμη της ρίζας των άγριων καρποφόρων.
ζαλισμένοι δίσκοι γυρνάν τα μάτια μου, τη γη τούτη που την απουσία σου μπορεί να με χωρεί, ξεχειλώνει, ρίχνει το αστέρι των ονείρων μου. ένα σύννεφο το φεγγάρι και διαλύεται.
αν υπήρχε λοιπόν, έναν τρελός επιστήμονας και έφτιαχνε το αντίδοτο σου.. ναι, θα το έπαιρνα. -για να το δώσω βέβαια, να το πιουν όλοι οι άλλοι!-
αχ, πόσο ανώτερη με κάνει η τρέλα του έρωτα έρωτα μου!
γελάς; απίθανο είναι.. αυτό, θέλω μόνο να σε ξε αγχώνω και να σε κάνω να γελάς.
φιλιά σου όνειρό μου

(art P.Picasso)