λεία

για τους αστερισμούς

που διέσχισαν το στερέωμα

στο φωτινό μας ξημέρωμα

με άρωμα ορχιδέας στα χείλη

 

σε πηγή είμαι απολιθωμένο κοχύλι

που απ' την αρμονική του καμπύλη

γλυστράν στον ουρανίσκο σου υγρά

τα σκέλη μας μεθυσμένη αγέλη

στην αίγλη της λείας. αυτοί

(art Tizian/marsyas)