η ασθένια των ποιητών

η συρρίκνωση του κώδικα στον στίχο όταν η μεγέθυνση ως κορύφωση με κέντρο προϋποθέτει υποκείμενο αείδιο στη στροφή. σαν η κάθε λέξη [,..λέξη, -ποια λέξη?-,] ενώνεται με το νόημα. λέξη έχει λέξη λέξη μεταφέρει που.
κι όταν η κάθε λέξη έχει λέξεις μίξη και απιθώνεται αν δεν ξαναει-πώθηκε [απύθμενα απωθημένα-..] μια μια συλλαβή συλλαβή.. συλλαμβάνεται το ποίημα?

το ρήμα που  , τεντώνεται κι είναι υπέρ στο κρίμα του μελανιού.. της χολής της ψυχής. ή ποιας σχολή ακολουθείς κι αντί να ανοίγεις δρόμους, ανοίγεσαι στους κόμβους υποσυνείδητων που ξεθάβονται όνειρα νεκρά -ιερά κρανία- με χαμένη ματιά προς τα κεριά ..σφυγμομετρώντας το φως..καίει

(art Caravvagio)