αβαντι παπαλα -παταρια ''ρω''- σαν αλλα ρισκα κι ορσε κομη σε αερα

Ααγαπητοί μου αγνώμονες -ααναγνώστες,
το σκοινί μου τελιώσε γεια για σας, ''τραβιέμαι'', όσοι πρόλαβαν και κρεμάστηκαν κρεμάστηκαν δεμένοι μαζί. μπήκαν στο άυλο άλλο καθεστός.ενώ εσύ ο καθηστός που με κορυφοκοιτάς και δεν μιλάς τύραννο -τύμπανο- σε λέω που σου χαϊδεύω τα ματωμένα μαλλιά μάγια χέρια στα μάτια που απ' αυτό κοκκινίζουν.. και σ'αρέσει η ένταση της αρένας να φωνασκείς σε ασκό κλειστής καρδιάς, μακρυά απ τα αυτιά που βουίζει η μύγα! πες κάτι, -σφύγγα-, τι περίεργο, τι παρα-ξένο. δεν θα μπορούσες λίγο να σκοτώσεις τα περιττά όματα είς ένδειξην.. φτου  ααα..έστω να αδράξεις τη λαβή του λαβήν επι τόπου!  κι όσο το μάτι σου συνηθίζει στην παροπίδα της κλειδαρότρυπας μπορείς να συνεχίσεις να μην δίχνεις πως αγαπάς άπραγος πάγος χαρίζοντας μαύρα''λευκά κελιά'' της σιωπής σας που ουσιαστικά δεν υπάρχει- δεν υπάρχει ψυχή -με νούμερο επισκεψιμότητας! αυτή η σιωπή σου λοιπόν μου φαίνεται ένοχη στην νέα κόχη της διε σταλμένης σταλαγμένης κόρης του απεσταλμένου φαντάσματος. μίλα επιτέλους, μίλααα, σε λίγο θα φύγω..

(art frick)