με 12 ανάσες το δευτερόλεπτο..

μπορεί! όλα να εξηγούνται λογικά..
αυτά τα σάλια του σαλιγκαριού κι η σπείρα,
το χέρι που αγγίζεται η πυρά κι η αύρα,
πως μεταφράζεται και που πάει η κάθε φράση μετά
κι άραγε ισχύει η μετενσάρκωση στις λέξεις;
μπορεί! όλα να εξηγούνται λογικά..
πλεονασματικά συναισθήματα
σε στραγγαλιστικές στατιστικές
- θες - γλυκές πληγές με την γεύση
του σιδήρου στο αίμα που γεύεσαι τη ζωή
-δυο χέρια να πιάσω και να μεταγγιστώ,
με ένα φιλί κι ένα χάδι στο λαιμό,

σ’ ένα άνοιγμα λυρικό να παραλύσω -
κι άραγε ισχύει η μετενσάρκωση στις λέξεις;
σε βλέπω στο ταβάνι, στο πάτωμα, στο ξύλινο τραπέζι
στην πόρτα, στον ουρανό, στο τιμόνι που κρατώ,
στο σχήμα που πνέει τον καπνό στο στόμα μου
να μου χαμογελάς και να τρέχουμε με ταχύτητες
τέτοιες που οι αισθήσεις να μεταφέρουν
το γίγνεσθαι όπως θα έπρεπε να ναι..
πχ, βρισκόμαστε στον ελαιώνα και
προσπερνάμε μια ταμπέλα που γράφει
΄΄προς κοιμητήριο΄΄ κι ο ευτυχισμένος
εγκέφαλος την διαβάζει ΄΄προς κομμωτήριο΄΄
φευγαλέα και συνεχίζει για το άγνωστο
με βάρκα την άγρυπνη ελπίδα..
γι’ αυτό, με τυλίγεις με ονειρόσκονη
τις στιγμές των ασθματικών κρίσεων
με αγάπη μου την στέλνεις

σε σακουλάκια πολύχρωμα και την εισπνέω
με 12 ανάσες το δευτερόλεπτο.

(art Γ.Στέρης/ Ομηρικό ακρογιάλι)