ψυχοθήρες

Τρύπες στα θεωρία του θεάτρου ’τα κίβδηλα όνειρα κι η όρνιθα’.
σκηνοθεσίας σύννεφα στο κατώγι στεγνώνουν εκεί που οι πόρτες σε ρόλο σχεδίας επιπλέουν με επιπλέον κομπάρσους φορτωμένες κομπάζουν την κότα που απροσδιόριστα τους κοιτά.
(ενώ ο οίστρος συμπροταγωνιστεί και καθώς σκαρφαλώνει αποκαθηλώνεται από κατσαρή πυροσβεστική.)
με διάθεση αισθηματικά ασθματική.
τύπου ‘πεθαίνω για σένα’ και σε θέλω Ινδή.
να καούμε. κάπου εκεί φυτρώνει ένα λουλούδι ποτισμένο με ιδρώτα από το σκοτεινιασμένο μέτωπο της αυλαίας.
καμπύλες φεγγίζουν αιωρούμενες που διασταυρώνονται πολεμώντας να ενωθούν, για να συνεχίσουν τον κύκλο σε σφαίρα έστω φανταστική ή φανατική έως θανατική.
γιατί είναι άσπλαχνος Αύγουστος κροκί.
κι ένας κόρακας αδιαφορεί για τη θέα πεινασμένος για τα σπλάχνα του Προμηθέα .
αφού η φωτιά φωτίζει ενθύμια σε αντανακλάσεις εδρών που θα αλλάξουν το ρουν των αγνώστων ωρών.
όπως το κύμα το ορμώμενο από παλινδρομήσεις και συγκρούσεις χιλιάδων διαφορετικών ομοειδών κινεί τη θάλασσα.
έτσι εκδηλώθηκε στο κέντρο του να σκάνε ατέλειωτα προς στιγμήν πυροτεχνήματα κι οι υδρατμοί νεφέλωμα στον ορίζοντα.
στο τώρα με το κερασμένο κερασάκι της τούρτας που κέρατα έβγαλε και οπλές.
καθώς με τα όπλα απασφαλισμένα και φορώντας το μπλουζάκι των ’ghost-busters’ ψυχοθήρες σε ψυχοθύρες κινηγά πετώντας τα ξύλινα αυγά της.


(foto by xristinart /Venezia, Bienale)