αποτοξίνωση

σα παραφορτωμένο δέντρο νιώθω
με καρπούς που σαπίζουν στα κλαδιά
απογοητευμένη απ΄τους ανθρώπους
που μου πιασαν το χέρι και μοιραστήκαμε
ύστατες στιγμές σε λακκούβες βαθιές
και εξαφανίστηκαν μετά φυσικά
θα προτιμούσα να μην υπήρχαν
καθόλου και ποτέ, να μην είναι
φαντάσματα της ιστορίας μου..
θα ήθελα να κλεινόντουσαν στο άντρο του νου
για να νιώσουν, να καταλάβουν την αιχμαλωσία
στην φυγή τους, στην εύκολη διαγραφή τους..
πέρασα χρόνια να χορεύω ρυθμούς
στα πατήματα της λήθης που μ' εξορίζει
απο το είναι μου, ανώφελα κι αποτυχημένα
στις χυμένες σκέψεις τις αγύριστες
ονειρεύομαι την στιγμή που όλοι αυτοί
θα περνάν μπροστά μου να με κυκλώνουν
κι αυτή η περιγραφή μοιάζει θανατική
είμαι σε μια έρημο γεμάτη αγκάθια
μα απ τα παπούτσια μου τα ζευγάρια
στέκουν μισά και στα πρησμένα πόδια μου
τίποτα δεν χωρά και μένω αγκυλωμένη
στα μεθυσμένα βράδια μου γέλια αρλεκίνων
ζωγραφισμένα ψέματα βροντούν υπερβολικά
σαν τα ξύλινα πόδια τραυματιών πολέμου
θεέ μου, άρρωστη είναι η ψυχή μου
από παράσιτα που με βυζαίνουν στα σπλάχνα
και είμαι ανίκανη να τα διώξω μονάχη
είμαι ανίκανη για οποιαδήποτε μάχη
με αυτούς που καμώνομαι πως αγαπώ
φαίνεται μου λείπει το ένστικτο
κι από την άλλη μπορεί όλα αυτά
να μην είναι δικά μου παρά να 'ναι
μια παράνοια της αποτοξίνωσης

(fotoς by Malucas)