[]

Λαχταρώ την Ιθάκη
απάνω της θα γείρει το φως που με γλύφει σαν τη ξερή γλώσσα του οίστρου κοκκίνισε η ομίχλη ανασηκώνεται με τυλίγει και θέλω να αφήσω το μολύβι τα χαρτιά να σου πιάσω το χέρι να κάτσω στην αγκαλιά σου να μοιραστούμε το γλυκό κάψιμο το γουργούρισμα των κυμάτων τις μυρωδιές στα στόματα

Απογειώθηκα μια στιγμή
βρέθηκα εκτός εκεί που γραφήματα και κωδικοί είναι η Γη μηδαμινή όλα και τίποτα φθίναν και φθείραν την δόκιμη ελπίδα που τα δαμάζει την ελευθερία στρεβλή αλυσίδα άτακτη αυτοκαταστροφή από έρωτα θεό έκπτωτο ή απομηχανή
Παραμύθια αιλουροειδή
στο μονοπάτι που λάμπει τον υγρό ήλιο καθρεπτίζει η δύναμη της ακτίνας στα μάτια μου κατακλύζει θάλασσα αφροί κι ευχή να.. κύματα αναδιπλώνονται μπαίνοντας το ένα διάφανο στο άλλο
Ξεμάκρυνε ο ήλιος πυρετικό κέντρο σκυμμένο στις κορφές της Ιθάκης χάνεται με την ευχή που του έδωσα να δοθώ στης μοναξιάς τη κολυμπήθρα κόκκινη μπουρμπουλήθρα έγινε πάντα νύχτα στον τετραπέρατο αόρατο βυθό

(foto by Gloria)