κυτταρικό

πε-ρπα-τούσαμε
πλάι πλάι
...

τα δάχτυλα μου χορεύοντας γλιστρήσαν
στην ανοιχτή σου παλάμη

έλξεις κυλησαν
μια φιγούρα αφοπλιστικού στροβιλισμού
λες και είχανε ραντεβού

τα χέρια μας

από κεί άρχισε το σώμα μου να μουδιάζει
να ρέει να γεμίζει να αδειάζει αφανη ύλη
να τρέχει στους τοίχους του Λαβυρίνθου
ποτίζοντας τους αίμα μύθου να συσταθούν

γέμισε το ποτάμι φεγγάρι
το ποτίρι το λερωμένο απ'το κραγιόν
που έχει μέσα του και τη στάχτη
των ονείρων των ξωτικών

με διάφανη πετονιά δένω
τη λιωμένη στιγμή
απο τα μαλλιά λύση
στην κάλτσα της ναρθεις

...
μ’αρπίσματα αρπαγής
στο άγνωστο

(foto by frick- xristinart -/Venezia Bienale)