άτιτλο

εσύ,που δεν μέχεις αγγίξει με το βλέμα
θάλασσα μου χάρίζεις , δροσερό ρεύμα,
πνεύμα, όθηση στα ξερά μου χείλη μιλιά.
χωρίς λογική μήτε αρχή, χωρίς τέρμα
άκου πως ξαπλώνει στην γης τον αφρό
κρύσταλο του ονείρου το βαρύ γέρμα
ποιημένο διαχρονικά με αλμυρό νερό,
αίμα, μελάνι και καπνό.

..στην Φαίδρα-Φις

(art Magritte)