Εγώ κι (εσύ)Εγώ

Εμείς, μόνη μου.
σιαμαίες ψυχές,
Με δύο εγκεφάλους
και δύο καρδιές,
στο ίδιο σώμα
Αταίριαστες και βαριές,
οι λύπες μας ντυμένες χαρές,
Καρναβάλι μου μοιάζω
και σε κάθε πορεία
παράλληλους χαράζω
σε χάρτες, ναυτίλοι
.. .. . .
με βάθη
και πορείες αβέβαιες.


(πειραγμένο απόσπασμα απο
το δοκίμιο των δοκιμών:
-ο βασιλιάς της πατάτας-)

[foto by me, μέσα στον κΑ-θρέπτη/απόψε που έχω τα χάλια μου]


{πνέω τα λήσθια και όπου
πλέω τα ίσθμια ; oP αμα}


ο δικός μου εαυτός

Η ψυχή μου ξεράθηκε , βλέπω τον πάτο
με είχε γεμίσει της αγάπης σου η καταιγίδα....
Η ψυχή μου άδεια μα το μυαλό μου γεμάτο
γεμάτο τέρατα στων ξωτικών τη παγίδα .

Βρήκαν φωλιά στ’ άδειο σώμα θεριά να οικήσουν
παραμυθιού νεραιδένια νερά στον πνιγμό μ’ οδηγούν
...
κάποτε μέσα μου εσύ μόνο ήσουν...
τώρα τα τέρατα εντώς μου θα ζούν .

Αυτό το τέρας της λύπης , του πόνου
είναι η κόλαση , αέρας καυτός
μα όσο περνώ μονοπάτια του χρόνου
βλέπω πως είναι ο δικός μου εαυτός

(millenium, με έναν σοφρά και ένα κερί ταξίδι)

τρέμωωωωωωωωωωωωωωωω... 04;04


γιατι

ΓΗ και ΓΑΛΑΑΞΙΑΣ