απο..σπάσματα

Θυμάμαι να μην μπορώ να ελέγξω πλήρως το σώμα μου. Ξύπνησα και το κεφάλι μου με κόπο στεκόταν. Περικλεινόμουν από κάγκελα αν και βρισκόμουν πάνω σε κάτι πολύ μαλακό. Η όραση μου ήταν θολή μα μπορούσα να διακρίνω κάποιες φιγούρες που πηγαινοέρχονταν στον χώρο. Κάτι με ενοχλούσε, που δεν κατάλαβα, αλλά έβγαλα μια πνιχτή κραυγή. Τότε δύο θεόρατα μαλλιαρά χέρια με βούιξαν από τις μασχάλες και σα να εκτοξεύτηκα βρέθηκα μπροστά από μια φωτιά που όσο προσπαθούσα να εστιάσω τόσο μεγάλωνε στο πεδίο μου. Γύρω τεράστιοι όγκοι κινούνταν, και ξάφνου η φωτιά έσβησε και δυνατοί κρότοι γέμισαν τον χώρο. Σκληρά πρόσωπα και χέρια βρέθηκαν να πιέζουν και να υγραίνουν το σώμα μου, προκαλώντας ασυγκράτητο γαργαλητό.
«χρόνια πολλά Ηλέκτρα, έγινες ενός χρονού»

Το λούτρινο αρκουδάκι, ο Τζο, ήταν ζωντανό και όταν του μιλούσα μου απαντούσε.
Μου έλεγε να μην ψάχνω τα ξένα πράγματα και ό,τι σκεφτώ θα μου το φέρει, αν το θέλω πραγματικά. Ήξερε όλα μου τα μυστικά, ακόμη κι ότι ήμουν πριγκίπισσα αλλά δεν το ήξερε κανείς άλλος, και όταν μεγάλωνα θα ερχόταν ένας ιππότης και θα με πήγαινε στο Βασίλειο μου και τότε θα έλυνα όλους τους νόμους και θα άφηνα τους ανθρώπους ελεύθερους χωρίς να με υπηρετούν, γιατί αυτή ήταν η δοκιμασία, και έτσι θα είχα συνηθίσει. Αλλά μου έλεγε ο Τζο πως για να γίνει αυτό έπρεπε πρώτα να είναι όλοι ευτυχισμένοι και τόσο ολόκληροι που να μην τους λείπει τίποτα. Και αυτό θα συνέβαινε με ένα κλειδί που θα μου έδινε ο ιππότης όπου θα έβγαζε σε μια σκάλα που θα έμπαινε μέσα στη Γη αλλά γύρω θα είχε ουρανό και τα σκαλιά θα ήταν από θάλασσα. Θα τα ανεβοκατέβαινα για χρόνο πολύ χωρίς να βλέπω τέλος και αρχή. Αλλά, ήταν τόσο σημαντικό που από ένστικτο δε με άφηνε να σταματήσω και δεν ξέρω πότε βρέθηκα σε μια τεράστια σπηλιά γεμάτη μικρά μικρά μπουκαλάκια σκαλισμένα με πρόσωπα κωδικούς στοιχισμένα αντικριστά και με σχήματα που να κουμπώνουν το ένα με το άλλο.

(Τζο, τι είναι αυτό?)

Είναι φορές που ως επισκέπτης σε ένα μέρος πρώτη φορά, περιέργως αισθάνεσαι οικία. Λες και μια μνήμη διάφανη στον ίδιο τόπο σε φέρνει.
Να, εκεί μέσα στην σπηλιά κάποτε ο Ηρακλής είχε κρύψει τα ιερά χρυσά βόδια του Δία. Εκεί είναι θαμμένη η συσκευή. η ουσία.
- Ε, πάμε αν ξέρεις που είναι
- Μου είπαν θα το αισθανθώ, έχει μείνει ανασταλμένο στην εντολή.
Η θάλασσα άνοιγε το τοπίο ως το τέλος του ορίζοντα, ένα τρέμουλο ζάρωνε την επιφάνια της σε μια προσπάθεια να την ξεκολλήσει για να ενωθεί με το γλυκό αεράκι που την χάιδευε. Κυλούσε και η απαλή ένταση της άφριζε γλύφοντας τα ποριά πέρα από το λιγοστό μάκρος του λόφου, κάτω από το μονοπάτι. Η κλήση του μεγάλωνε καθώς ανεβαίνανε και ανατολικά η θέα της λιμνοθάλασσας ολοκληρωνόταν μέτρο το μέτρο μέσα από τα σκίνα σαν παζλ. Πέρα από τον λόφο φάνταζε ο σχεδόν κατακόρυφος βράχος με την σπηλιά. Οι γρήγορες και δυνατές τους ανάσες έσπαγαν τον παφλασμό των κυμάτων σε τέταρτα. Την τραβούσε από το χέρι και ανέβαινε με σταθερά πατήματα, ώσπου βρέθηκαν στο πλάτωμα με το απόκοσμο σκοτεινό βάθος, και την θέα από τα παράλια με τους κολπίσκους και τους αμμόλοφους μέχρι τα κοκκινο-πράσινα βουνά με τους σκεπαστούς λίθινους εξώστες.
- Θα έχει νυχτερίδες μέσα, πρέπει να προχωρήσουμε χωρίς φως.
- είναι εντυπωσιακό πόσο φυσικά στρογγυλό είναι το λιμάνι αυτό, και εξηγώ τώρα την εικόνα γιατί ήταν αυτό το σημείο της εκτόξευσης.

Ο θόλος είχε δεθεί γερά στον πυθμένα με αλυσίδες και μια συμφωνία αντλιών άδειαζε το νερό και τον γέμιζε με αέρα. Ώσπου η δύναμη της άνωσης θα εκινούσε το ταξίδι προς την τροχιά. Στην επιφάνεια ο μαγνητισμός θα αναστρεφόταν από το πινίο που φορτιζόταν με πίεση και θα οδηγούσε την αποικία έξω από την ατμόσφαιρα. Το μετέπειτα ταξίδι ήταν προγραμματισμένο να καθοριστεί από συνισταμένες μακρινών πιέσεων που θα δέχονταν οι συσσωρευτές από το κύκλωμα που στήριζε τα εξωτερικά τοιχώματα του θόλου. Σχεδόν μαγικό όσο και φυσικό, τόσο από τη μια έδειχνε θαύμα και από την άλλη δραματική καταδίκη στην φυλακή της αθανασίας. Μετέωρο φως περίμενε αιώνες την εποχή των συνθηκών για το εύρος του ηλεκτρισμού, την εισχώρηση δεδομένων στον παγκόσμιο ιστό, τα οποία θα διάβαζε και θα μετέφραζε, από την κόρη του ματιού, σε DNA, η συσκευή. Έτσι, η ανακάλυψη της είχε εμπνεύσει την ανάγκη του πειράματος της αποικίας.

(η ιδέα των πρώτων γενεθλίων ανήκει στον KOJA)