Διασχίζω τα στενά μιας πόλης που έζησα μαζί σου
Ξυπνώ από εσένα μακρυά ένα σταθμό ηλεκτρικού
Πες μου πως γίνεται οι άνθρωποι να λένε σ’αγαπώ
Κι έπητα χάνονται μονόπλευρα στη λήθη της αβύσου
Κάθε μέρα γυρνώ γύρους γύρω από τη φωλιά σου
Κι ας ξέρω πως με ξέχασες κι ‘ναι γεμάτη η αγκαλιά σου
Θα θελα λίγο να περάσω μέσα από την πόρτα της σκιάς σου
Τόσος καιρός με λόγια καρφιά σταυρώθηκα για την ιδέα
Νεκρή παρέα να κάνω βόλτες με το φάντασμα σου
Φαντάσου ακόμα, δεν θέλησα ευκαιρία
ούτε καν δεν σκηνοθέτησα την συγκυρία
Μήτε ξεσκόνισα συνταγές σοφών για ανακωχή
ψάχνω να βρω πως γίνεται μια ανθρώπινη επαφή
βασανιστικά πιστεύοντας πως θα έρθει μια μέρα που
θα χει ο ήλιος φώς να ξεσκαρτάρει την αλήθεια από το ψέμα
και θα ναι η αγάπη μου φρουρός, τα μάτια μου θα γράφουνε
με πένα, ένα ‘Χ’ χοντρό και μαύρο στα περασμένα κι ο χρόνος
θα κυλάει θα κυλάει για μας στο μέσα μου βουβός
Έσκισα την ψυχή μου για να βγω από το συφερτό του τότε
Μιας μήτρας γλίτσας τρυφερής αγάπης τυφλής και κουφής
Έπεσα κάτω και ως συνήθως ένα πλήθος με πατά, με διασχίζει
Σέρνομαι στην άκρη, σηκώθηκα, κουμπώθηκα μα κάτι χάσκει.
(art KOJA)
καταδικασμένη να ξέρεις τι ψάχνεις, σε ένα κόσμο που δεν ξέρει τι θέλει
ΑπάντησηΔιαγραφήπως αντέχεις άραγε να γράφεις με την ψυχή στα δάχτυλα, δίχως να την πιέζεις;
πού άραγε έμαθε τέτοια ορθογραφία και συντακτικό η καρδιά σου, που οι ρίμες της βγαίνουν ευκολότερα από τον ανασασμό;
τα φιλιά μου, φιλενάδα λεύτερη
καλώς τον φίλο που αφουγκράζεται τα βάθη της ψυχής μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλώ αγαπημένε
σου στέλνω σε ανύποτες στιγμές την σκέψη μου..
φιλιά
Απλά αληθηνό....γεμάτο συναίσθημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα
Κανέναν να μην αφήνεις να σε πατά.Κι όταν πέφτεις να σηκώνεσαι.Κι ας ξέρεις ίσως πως πάλι σε άβυσσο θα οδηγηθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι να καταλάβεις.
Και τότε κανένα κενό δε θα υπάρχει
Μόνο το καινό...
Aφήνομαι συχνά σε αυτόν τον όμορφο χείμαρρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα