εμείς

Σε ένα κλουβί με μια τίγρη. αναπότρεπτο το ασθενοφόρο, προλυπτικό, ..άνοιξε η πόρτα και γλύστρισα στην θάλασσα..

..έριχνα τους παλμούς για να μην την ενοχλίσω, κρατούσα την ανάσα στις μύτες και έρποντας γουργουριστά στα τέσσερα πλησίαζα για να την χαϊδέψω. την μαγνίτιζα με το αστραποβόλο βλέμα του μεταναστευτικού πουλιού που συγχρονίζεται με τα παφλάζοντα κύματα του ''capo de gata'' ή στους βάλτους της στροφυλιάς με τον ήλιο.
τα θεόρατα τρικύματα του ωκαιανού την εζάλιζαν πιο αποτελεσματικά και αφίνοταν να την οδηγώ εγώ ή τρελή στο κλουβί της!!!

Στο παιχνίδι, ήταν αναμενόμενο, με εξάντλισε και έπεσα σε κόμμα..
τότε ήταν που είδα την μέδουσα του εγκεφάλου, τα νεύρα μου πλωκάμια ευλίγιστα και τις εντολές σφαίρες που πυροβολούσαν τον θάνατο..

[μέσα σε αυτές τις σφαίρες, σε μία, αντικατοπτρίζονταν το τρίτο πρόσωπο(αυτή), πάντα υπάρχει κάτι τέτοιο, απο κοντά γινόταν μπίλια ηλιοφώτιστη σε ρουλεμάν γεμάτο χώμα και λάδια.]

..θάλασσα.. που είναι ζωή, ξέρεις προτίστως πως δεν μπορείς να της επιβληθείς. Μόνο να πάς με τους ρυθμούς, τους θυρμούς, τους θυμούς τους πολύχρωμους χυμούς (κράση-μείγμα).. Ή ή να τους μηχανευτείς, ώς μέσον, μοχλεύοντας τις διαμέσους διόδους κενά, χαράζοντας την για μια χώρα στέρεη. μουσική στο στέρεο.. ’’δες καθαρά..’’
μα τότε είναι καλό να αποφύγεις καταδύσεις γιατί μετά δεν θα αρέσει καμιά χώρα, χόρια γαμώτο τόσο πολύ γιατι
γιατί
τι
ευτυχία,
πολίτης του σύμπαντος, θεϊκο δημιούργημα πέρα απο μέτριους νόμους νομούς και μετρονόμους..
ΕΛΕΥΘΕΡΑ
Σ’ΑΓΑΠΩ

(αφιερώνεται στην ζυγισμένη τίγρη 48 κιλών, στην ανεξερεύνητη, σε μένα.. και ευχαριστώ την έμπνευση που ήρθε στις εκτυπώσεις της -thalassa-)

-es una tortura mais me gusta, estrelo lus-

Οί έρωτες που ζήσαν στον ήλιο με έκλειψη φρόντισαν να τιμωρίσουν τον αδέσποτο σκήλο που γυρόφερνε την ζωή με ένα σώμα που το όριζε βρεγμένος πυλός. βλέποντας κρυφά απο τα παράθυρα ’’κελεισμένων των θυρών’’..
-στο καλό, να σου πώ, περαστικέ χρονικά βιασμένε αφίνεσαι σε ένα χαμόγελο θανατικό, η αγάπη που μένει όταν ο καπνός της θα βγαίνει με μπουρμπουλίθρες απο το όστρακο του ’’εγώ’’’’εσυ’’’’εμείς’’’’αυτοί’’
σαν μια συνέχια ύπαρξης
επιλογών και επιλόγων.

''..Lili, μαστουρωμένη είσαι ή ονειρεύεσαι πάλι σκήλα..(παφ.. σφαλιάρα)‘‘
-fame fatal-

θέλω θέλω την τίγρη πάλι πάλι πάλι.. τι να κάνω άνω κάτω κάνω;

(foto by me,art unknown)