Το φώς του ήλιου ανέτηλε
στις πιο σκοτηνές μεριές
και πόρτες του μυαλού μου
κι ήθε το νέο κόσμο νά βρουνε
οι ταξιδιάρες σκέψεις
του άλλου νου μου .
Δικά μου ήτανε παιδιά
μα άγνωστα για χρόνια
κι ήρθαν απόψε να μου πούν
πως θα με τρών αιώνια .
Το φώς του ήλιου ανέτηλε
σε άγνωστούς μου δρόμους
σε μέρη που σαπίζανε
στις σκέψεις μου με τρόμους .
Η τρέλα είν’ η λογική
που κιβερνά τη τρέλα .
Η αγάπη είναι μια στιγμή
η αγάπη μου για μένα .
Το φώς του ήλιου ανέτηλε
το τέρας μου με τρώει ,
αυτό που απόψε μ’ εστειλε
στη σκονισμένη πόλη .
Την πόλη που ερήμωσε
την μόνη μου πατρίδα
αυτήν που πάντα προσπερνά
του μυαλού η πυξίδα .
(art De Chirico)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή