Για την Μούσα

Δυο ζευγάρια πεντάδες νύχια
με κορδέλες απο μεταξωτά φύκια
Φαντασία ίσα τον πάτω να γλύψω
Κι έπητα με ευχαρίστηση να ψοφίσω

Γιατι πάλεψα την ζωή εν ελευθερία
Κι είδα τότε τα αληθηνά τέρατα και θυρία
Αγαπώντας κάτι το τόσο πλασματικό
Να αντέξει στον χρόνο αδημωνώ αν μπορώ

Συμβατικότητα φτύνω, στην πρίζα για βίσματα
Έχω την πλάτη ορθή για πατήματα
Έλα ε μά, έλα να, το μαζί σου για πάντα
ονειρεύτηκα,κι όνειρα που έκανα βάζω στην μπάντα

Πόρισμα πρίσμα και πέπλο τυφλό
Θέλω μαζί σου την ζωή μου να ζώ
Φυσικά να υπάρχω δύχως δυστάγματα
Ισορροπώντας στην κόχη πιστεύω
στα θαύματα



Κι εμείς,
ένα απο αυτά
Ζωή σε λεπτά
Μετέωρη ώρα
Στην διπλή μου αιώρα
...
Ήρθες στον ύπνο μου πάλι για τσακωμό
Μια μόνη φιγούρα να προκαλείς τον χαμό
Στην μηχανευμένη σου απουσία
Αρρωσταίνω να σαφίνω στην ψυχή μου
να ασκείς εξουσία

εξ αποστάσεως
κοινής ζωής στάσεως
για δύο, ή μία,
μοναδική μου μανία

τικ τακ

σκληρά κι απόλητα
τα τάγματα ξυπόλητα
άλητα αλύπητα ερωτήματα
χτηπήματα
στην πόρτα του κουφού


αφού,
ήταν ψεύτηκα,
ελεύθερα,
ζωή ζητούν.



Ένα χάδι,

το μητρικό
που έλειψε
στην πατρική αναζήτηση,
απέραντων οριζόντων γραμμές
να σκοτώνω στιγμές,
αποκομένα
σφάλματα αγάλματα
γυρεύουν γύρω
γύρους του κορμιού,
αφού το μυαλό εχάθει
μέσα σε τρύπες
απόκριφες
μονογραφές
για κείνους
τους κύν
οικούς
ακούς
ακούω
φωνές ..

για αυτές

τις απτές παρομοιώσεις
χαμένες χωμένες χυμένες φαντασιώσεις,
μου είπαν: «θα στρώσεις»!
χαχα



Έλα.

Σε λίγο μόνο
θα μαστε μακρυά
Χωρίς σιδερένια πουλιά
Τα σκυλιά θα φυλάν την θυλιά
στην ελία που πνίγομαι

Μια γουλιά

Απο σένα

Έλα.



Πιθανολογώ
ως το άλλο μισό
Για το ένα
Ας είναι τα δεδομένα
Μηδέν ένα
Εσένα
Δαγκώνω,
σκοτώνω στιγμές
Μαγικιές ενοχιές
Για το τίποτα
Ύποπτα

Για τους άλλους

Μονάχους Μονάχους

Πέθανεs;


ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ

..κι εγώ μαζί σου..


Δές..

..εσύ κι εγώ..

..μοιάζουμε.


[art: Botticelli]
[foto with chairs from http://marianthim.blogspot.com/,
portrets by me]


στην ζυγισμένη τίγρη 48 κιλών