WReich

Ο WReich καθόταν αναπαυτικά χυμένος πάνω στην μαύρη περιστρεφόμενη δερμάτινη πολυθρόνα του. Κοιτούσε, στηρίζοντας με το ένα χέρι το κεφάλι του, την θέα απο το παράθυρο του 33ου ορόφου, την ώρα που χτύπησε το εσωτερικόυ του τηλέφωνο.
Απο την άλλη μεριά της γραμμής ακούστικε:
- Η κυρία Ελίζα Προύστ
- Να περάσει.
Η αυτόματη πόρτα άνοιξε με έναν ηλεκτρονικό ήχο και φάνηκε η τρομαγμένη ψυχολόγος με το ουδέτερο ύφος.
- Καθήστε παρακαλώ, καφέ; Να σας προσφέρουμε κάτι;
- Δέν καταλαβαίνω κύριε WReich, δεν έχω σχέση με την υπηρεσία σας, γιατί με καλέσατε εδώ;
- Ησυχάστε κυρία Προύστ, δεν πρόκειτε για εσάς.
Έχετε κάποια ασθενή Ηλέκτρα Πάν, σωστά;
- Μάλιστα.
- Θα ήθελα να μάθω κάτι που σας εκμυστηρεύτηκε.
- Μα, αυτό είναι αντιδεοντολογικό και παράνομο κύριε WReich, με όλο τον σεβασμό απορώ πως εσείς, ο διοικητής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας συστήματος δεν το γνωρίζεται αυτό.
Το ρυτιδιασμένο βλέμα του παχύσαρκου άντρα συνοφριώθηκε. Τα μάτια του έγιναν μικρά σαν κουμπότρυπες. Το πλατή του μέτωπο γέμισε λαδερές αυλακώσεις και το πάνω χείλος του εξαφανίστηκε μέσα σε μια έκφραση θυμού. Με μιά βαριά κίνηση η προγουλιασμένη παλάμη του έπεσε με δύναμη στο τραπέζι, προκαλόντας έναν ήχο σκασμένου μπαλονιού γεμάτο νερό.
Η Ελίζα για μια στιγμή έδειξε να χάνει το ουδέτερο ύφος της και γατζώθηκε στην καρέκλα.
- Κυρία Προύστ δεν θα μου υποδείξετε τη δουλεία μου.
Η φωνή του χαμήλωσε.
Είπατε πως δεν είχατε πρόβλημα με την υπηρεσία μου και καλό θα ήταν να μην αποκτήσεται τώρα. Η δεσπινής Ηλέκτρα Πάν συμετέχει σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα της υπηρεσίας μας και ο νόμος επιβάλλει να γνωρίζουμε όλα όσα σχετίζονται με την διάθεση και τις κινήσεις της. Είναι πολύ σημαντικό, γιαυτό παρακαλώ να συνεργαστήτε για να μη χρονοτρυβήσουμε άλλο.
- Κύριε WReich η έρευνα σας είναι σεξουαλικού περιεχομένου;
- Κυρία Προύστ, μη δυσχερένετε άλλο τη θέση σας. Γνωρίζετε πολύ καλά πως η τύχη σας είναι στα χέρια μου.
Η ματιά της Ελίζας έπεσε πάνω στα πρισμένα απο το λύπος δάχτυλα του WReich, με τα μακρυά νύχια, το μανικιούρ που προσπαθούσε παράτονο να τους δόσει λίγο παραπάνω ύψος.
- Θα σας πώ ότι θέλετε, θέλετε τις σημειώσεις μου; Όλα τα στοιχεία που έχω συλλέξει, αφου αυτό επιβάλλει ο νόμος. Θα διαπιστώσετε πως η δεπινής Πάν είναι απλά μια πολυσεξουαλική γυναίκα με βιώσημη ψυχική υγεία, ακίνδυνη για τον μέσο πολίτη.
Δεν γνωρίζω ακόμα για κάποιον Ορέστη αλλα θα φροντίσω να σας ενημερώσω για ότι θελήσετε.
- Δέχριάζετε κυρία Προύστ, παρακολουθήστε απο δορυφόρο.
Η Ελίζα χαμογέλασε μηχανικά, για μια στιγμή. Ένιωθε μίσος για τον υποτακτικό και φιμομένο εαυτό της, περισότερο βλέποντας στο στώμα του WReich το όλον του συστήματος.
Ήθελε την ησυχία της, είχε ήδη δύο παιδιά για να την εξαντλίσουν και δεν θα έβαζε άλλον μπελά στο κεφάλι της. Ήθελε να συνεχίσει την πάνω του μετρίου ζωή της, στο ιατρείοτης, που συντηρούνταν καλά με το υπάρχον σύστημα.
Έτσι κι αλλίως δεν ένιωθε τίποτα για την Ηλέκτρα προστατευμένη πίσω απο το πρίσμα του παραφρασμένου όρκου της στον Ιπποκράτη.
Ναι είπε μέσα της, αυτό είναι το σωστό, να υπακούω στους ανώτερους, τουλάχιστο φαινομενικά.
Ούτε ήταν 16 χρονών πια για να σκεφτεί να πάρει μέρος σε μια τόσο άνιση μάχη. Δεν ήθελε όμως να καταπιέι μόνη της όλη αυτη την δουλικότητα που είχε δεχθεί απο τον διοικητή της Α.Π.Σ.
Αισθάνθηκε τον κατακρατημένο θυμό.
- Τιμή μου κύριε WReich να απασχολώ έναν απο τους πολύτιμους δορυφόρους σας
- Ελπίζω να μην είστε τόσο ηλίθια ώστε να αναφέρετε πουθενά την συνάντηση μας. Πηγαίνετε παρακαλώ.
Ο WReich ήταν ακόμα συγχισμένος απο αυτά που είχε ακούσει στο τηλεφώνημα με τον γενικό διευθηντή.
Ρίχνοντας μια τελευταία περιφρονιτική ματιά στην Ελίζα σκέφθηκε: «ανθρωπάκια»!
Πάτησε το κουμπί του μικροφώνου.
Συνοδεύστε την κυρία Προυστ πίσω στο ιατρείο της.