Στον πλανήτη Χάρτη

Εκείνο το βράδυ του καλοκαιριού η μουσική ξεπηδούσε απο το δίπλα σπιτάκι γεμάτη ζωντάνια. Κι έστι απροσδώκητα με τράβηξε, σα σειρίνα, στο μπαλκόνι του, κι έπητα στο καθηστικό του.
Η παρέα των καλλιτεχνών κάτω απο των ήχο του φλαμένγκο πλημύριζε συναισθήματα.
Αυτός, καθόταν αμίλητος και παλόταν με τον ρυθμό. Μου φάνικε τόσο όμορφος, εξωτικός καθώς ήταν. Ταπινός, σαν εγωιστής, σαγίνευε με τα σφηκτά χαρακτιριστικά του, που στο κάθε χαμόγελο έδιναν φως περίσιο.
Η μελώδία απελευθερώνονταν στην ατμόσφαιρα κλείνοντας μας στην αγκαλιά της.
Το βλέμα μου τον ακολούθησε σαν σε ταξίδι πνευματικό στους καστανούς αμμόλοφους μιάς ερήμου. Ώσπου πέρασαν οι ώρες ευχάριστα ώς τον ύπνο.
Την επόμενη ημέρα η διάθεση μου ήταν καλύτερη. Ήταν η εποχή που έψαχνα, κι έβλεπα στα μάτια όλων θεραπευτές και εναλλακτρικές θεραπίες.
Προσδοκούσα την ίαση που θα εξισορροπούσε τον διπλό εαυτό μου , τον δυχασμένο απ’τις αποφάσεις μου.
Όπως είχα βρεί, η ασθένια μου ξεκινούσε απο το ανικανοποίητο και έφθανε στην αυτοκαταστροφή. Χωρίς βέβαια να είναι πολύ εμφανές.
Μετά απο 3 μέρες χώθηκα στην αγκαλιά του σαν πληγωμένο κουτάβι, συγκινημένη απο τους στοίχους του, να τον κρατώ δυνατά και να τον κοιτώ μέσα στα μάτια, τα ξένα αυτά μάτια , να βουτώ μέσα τους σαν απο τον πιό ψηλό μου βράχο.
- Σ’έχω ερωτευτεί σου είπα, μίλισες μέσα μου, δάκρισα για τον χαμένο έρωτα και θέλισα να στον δώσω.
- Η ζωή μου είναι μέσα σε μία φωτιά, δεν θέλω να κάψω κανέναν.
- Μα γιατί, αφου θέλω, σε θέλω, σου έχω παραδωθεί. Όλη μέρα περιμένω να πάει 7 το απόγευμα για να σε δώ.
- Είμαι ξένος, βασανισμένος σε φυλακιές, πολιτικός κρατούμενος, πολίτης χωρίς πατριδα.
- Έχεις δυό πόδια, δυο χέρια, είσαι δυνατός, γιατί με διώχνεις;
- σαγαπώ μα δε μπορώ να ερωτευτώ όπως εσύ. Τι θα γίνει μετά, σε 2 εβδομάδες θα φύγω.
- Δε το σκέφτομαι, σε θέλω, θέλω να σου δώσω τρυφερότητα, θέλω να σε γλύψω. Γιατί είσαι τόσο Μαλάκας; Απαίσιος βλάκας.
- Άσε με στην ήσυχία μου, πρέπει να λύσω τα προβλήματα μου.
- Προβληματικιέ!
Κι έτσι μαράζωσα και σε είδα άσχημο και γκέη και με κοιλιά και κίτρινα δόντια, με μικρό πουλί και πεταχτά αυτιά.
Μα να το ξέρεις, το χειμώνα θα ρθώ να σε βρώ, να σε δέσω σε ένα δωμάτιο και να σε πηδάω με τα προφυλακτικά που περίσεψαν απο αυτά που σου πήρα.