Απόμεινα κουφάρι και έρμαιο του χρόνου
στα στενά μιας πόλης πάντα φωτινής
στη Γεωργίου το περίπτερο θα κλείσει
ξημερώματα στο δρόμο πια κανείς .
Σε μια τρύπα ενα κρεβάτι , μια καρέκλα
αυτό το σπίτι δεν χωράει αλλη σιωπή ,
σε περίμενα τρεις μήνες μπρός την πόρτα ,
μην αργίσεις να γυρίσεις σου’ χα πει .
Για δες μετράω δευτερόλεπτα στις μέρες
περάσαν μήνες κι ίσως χρόνια , δέν θα ‘ρθείς ,
το φρικιό μου ‘πε τελιώνουν όλα αλλάζουν
αυτο μικρή μου είν’ το νόημα της ζωής .
Το ξέρω αλλάζουν οι καιροί κι ας προσποιούμαι
κι ότι πέθαινει ξεκινάει αλλη ζωή
στη Πάτρα πάλι το φθηνόπωρο έχει αργήσει
θα περιμένω πάλι φέτος τη βροχή .
( ρ )
Σκέψεις βροχής
στο αχνό χάραμα μιας άγνωστης αυγής
Αγάπης κραυγή
ζωή μιας μέρας , κάποιας μέρας που θα ‘ρθείς .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή