Είδα σε όνειρο πως πηγαίναμε με το σχολείο εκδρομή στην Αθήνα. Αλλά κάτι γινότανε στον Ισθμό και δεν πέρναγε και στρήψαμε για Πάτρα να βγούμε κάπου από απέναντι να πάμε από πάνω. Όμως φτάσαμε Αίγιο και σταματήσαμε εκεί να δούμε πως θα πάμε. Άρχισα και κατέβαινα προς την θάλασσα έναν δρόμο φιδωτό με χωριατόσπιτα και σε ένα καλντερίμι μπήκα σε κάτι σαν μαγαζί που ξάπλωναν πολλά μεγαλόσωμα σκηλιά και ήταν μια θειά ντυμένη με παραδοσιακά και πούλαγε βρασμένο ρίζι με μανιτάρια. Κάθησα και την ρώταγα διάφορα πως έφτιαξε το μαγαζί κι έφυγα μετά από ώρα να βρω τους άλλους. Και βρήκα τον Ηρακλή κι έπαιζε μπάλα με άλλα παιδιά σε έναν κήπο με πολύ πρασινάδα και βγήκε μια ψηλή όμορφη μελαχρινή γαλλίδα που είχε το σπίτι και τα παιδιά και μιλάγαμε γαλλικά και στα αγγίκά ότι δεν θυμόμουνα στα γαλλικά και πήραμε τα παιδιά να πάμε βόλτα και βγήκαμε πάλι στο καλντερίμι και έβαλε να βρέχει και μπήκαμε στο μαγαζί της θειάς με το ρίζι και ήταν κόσμος όλο το σχολείο εκεί και εγώ με αυτή κάτσαμε κάτω από μια τέντα έξω στα πόδια μας σε βαθύ κάθησμα με την πλάτη στον τοίχο και μιλούσαμε και τρώγαμε γρανίτα. Και μέσα παίζαν ένα παιχνίδι που σηκωνόταν όποιος ήθελε και έκανε παράσταση σαν περφόρμανς. Τότε είδα που νύχτωνε και ρώτησα κι ήταν οκτώ η ώρα και θα γυρνούσαμε πίσω όπου να ναι. Δεν θυμάμαι κάτι άλλο τότε πρέπει να ξύπνησα.