Αν ήταν θέμα ανεπάρκειας ή ανικανότητας θα έκανα τα πάντα να στηρίξω. Θα έβαζα την διπλή και τετραπλή δύναμη να σηκώσω όλα τα βάρη με χαρά και θαυμασμό για την αγάπη και την προσπάθεια. Αλλά δεν είναι θέμα αναπηρίας όπως το βλέπω. Είναι θέμα πρωτεραιοτήτων και επιλογής τους. Φαίνεται ξεκάθαρα πως εσύ διάλεξες την τέχνη σου από τον αγώνα για τον έρωτα και την αγάπη. Μάλιστα τον χρησιμοποίησες κι όλας ολοκληρωτικά για αυτό τον σκοπό, τον στόχο της ατομικής σου εξέλιξης σε αυτόν τον τομέα. Δεν φταις εσύ, οι μοίρες σου είναι τέτοιες. Και βρίσκεις την ευτυχία μέσα από αυτό. Κι εγώ είμαι αρκετά εντάξει μέσα μου για όσο βοήθησα και για ότι έδωσα. Και για όσα έμαθα και για όσα έστω έτσι σε δευτερότριτα επίπεδα πήρα και βιώσα κι ένιωσα. Όμως βλέπω πως δεν υπάρχει κάποια θέση για μένα σε πρώτο επίπεδο. Σε μια απτότητα και στην αμεσότητα που έχω τόσο ανάγκη να με αγκαλιάσει και να με ζεστάνει πραγματικά και να σταθεί δίπλα μου έχοντάς με ως πρώτη προτεραιότητα ώστε να υπάρχει ισορροπία στο συναισθηματικό βάρος που δίνει ο καθένας από τα δύο μέρη τα οποία και είναι απαραίτητα σε μια σχέση. Νιώθω καλά γιατί ξέρω πως δεν θα σου ταράξω κάποια ισορροπία αφού δεν είμαι εγώ απέναντί σου στην τραμπάλα της πρωτεραιότητάς σου και πως ούτε κάποια δικιά μου ισορροπία θα διαταραχθεί αφού ούτε εσύ ήσουν σε μένα εκεί απέναντι. Τουλάχιστον θέλω να δοκιμάσω αυτή την σκέψη πάλι σε μια πιο όρημη ηλικία όπως είμαι τώρα. Που δεν νιώθω ελλειματική και καταδικασμένη και ένοχη για τα αισθήματά μου. Που νιώθω το αντίθετο. Που νιώθω ριγμένη από την επιλογή μου αυτή χωρίς να φταις κι εσύ κάπου ώστε να μου δημιουργείται κάποιο προηγούμενο, να έχουμε δηλαδή προηγούμενα που να πρέπει να λύσουμε. Απλά εσύ είσαι έτσι κι εγώ είμαι έτσι και δεν μπορώ να σου δώσω αυτό που θες και δεν μπορείς να μου δώσεις αυτό που θέλω. Επέλεξες στην ζωή σου να μου δώσεις ένα ρόλο πρώτο, να με έχεις δίπλα σου στις δημιουργίες σου. Μου τα έδωσες όλα συμφωνα με αυτό που είσαι. Ότι ανώτερο. Την πρώτη θέση.
Και σε ευχαριστώ. Μακάρι να ήθελες κι εσύ να σου δώσω την πρώτη μου θέση. Να ήταν η πρώτη μου θέση η ίδια με την δική σου και να είμασταν μαζί τώρα. Στην πρώτη θέση του πρώτου επιπέδου. Να είχα να παλέψω για να στεριώσω και να συντηρίσω αυτό. Χαίρομαι για ότι καταφέραμε. Που νιώθω έρωτα με αγάπη και περιφάνεια κι ομορφιά ψυχής και από τους δύο μας. Θέλω να πιστεύω πως αυτό δεν μπορεί να το χαλάσει κάτι και να μην ανησυχούμε. Δεν χρειάζεται άλλο ξαιμάτωμα. Μου έδωσες το νο1 σου χωρίς να πάρεις το δικό μου. Στο άφησα εκεί όμως και ας μην το έκανες κάτι. Όμως πρέπει να καταλάβεις πως εμένα το χειρότερό μου είναι να νιώθω άχρηστη. Και δεν είμαι να κάθομαι στο κουτί της συλλογής σου. Όσο κι αν γοητεύομαι από το έργο σου προτιμώ να το αρνηθώ και να ακυρώσω όλη την συναλλαγή και να βρω το ότιδήποτε θα με κάνει να νιώσω χρήσιμη και καλά ακόμη κι αν πρόκειται για σκέτη φιλανθρωπία. Θα μπορούσα να θυσιαστώ στο τίποτε αν υπήρχε θέμα ανικανότητας από μέρους σου αλλά δεν υπάρχει. Μου δίνεις έναν ρόλο πρωταγωνιστικό μεν για σένα αλλά για μένα είναι λειψό και λύση ανάγκης. Λύση ανάγκης για πράγματα που δεν μπορούν να λυθούν αλλιώς. Αλλά επειδή έχω πόδια και χέρια και κεφάλι και κορμό δεν δέχομαι την αναπηρία. Δεν είμαι ανάπηρη ή ληψή για να δεχτώ μια λύση για ανάπηρους και λειψούς, για πεθαμένους. Δεν το δέχομαι. Να το πάρει το βραβείο ο δεύτερος. Όποιος και να είναι του το δίνω, του ανάπειρου ή του νεκρού, με όλη μου την ευχαρίστηση να το πάρει, του ταιριάζει καλύτερα από ότι σε εμένα θα είμαι κι εγώ πιο εντάξει.
Να συνεχίσεις κι εσύ την δουλειά σου. Είσαι σε φοβερό σημείο. Μην κάνεις την μαλακία και κόψεις καθόλου. Τώρα νιώθω πως θα πάρεις κεφάλια. Και το δικό μου μαζί. Και έτσι δεν θα σε φτάνει κανένας.
Σε θαυμάζω μωρό μου. Μακάρι να σου μοιάσουν σε κάτι τα παιδιά μου. Τα παιδιά μου σου μοιάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή