ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ

 

Πρώτα θα βρω ένα άσπρο άλογο και μετά θα επιληφθώ για την ολοκλήρωση του παλατιού μας. Τα ξέρω αυτά, τα έχω δρομολογίσει. Και θα μπορούσα και τώρα αμέσως δηλαδή αν δεν προτιμάς να τα κάνω με τα χεράκια μου να τα παραγγήλω έτοιμα από την Βόρια Κίνα. Να μου έδινες μια ευκαιρία να μπορώ να σου μιλήσω πρόστιχα δικαιολογημένα και να σου φαίρομαι σα να μου χρωστάς. Μα πάντα είμαστε ΕΝΑ αγάπη μου και δεν έχει σημασία κάπου μια τέτοια συμπεριφορά πέρα από διακοσμητικούς λόγους. Αλλά περισσότερο με ενδιαφέρει να αγαπήσω τα αρχίδια σου που προσεύχομαι να είναι καλά όπου κι αν είναι και ρωτώ όλους μας τους εαυτούς αν τα έχει δει κανείς. Όσο κι αν με ενόχλησε που δεν ήθελες να δεις τα δικά μου την ώρα που μου ήρθε η ακατανίκητη επιθυμία να στα δίξω. Έχω μεγάλη αγωνία να δω αν έχεις ωραία αρχίδια, ακόμη πιο ωραία κι από τα δικά μου. Αυτή είναι η πιο βασανιστική μου αμφιβολία και συχνά η υποθετική μου απογοήτευση. Θέλω να έχουμε και οι δύο πλανητικά αρχίδια και χάνω  τους ρόλους και την σειρά και με φυσάει αέρας και με παίρνει και με σηκώνει λες και είμαι ένα αρχίδι του ενός γραμμαρίου και ούτε. Ενώ είμαι και είσαι και το άλογο και το παλάτι. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος αμφιβολίας για τις δυνατότητες και την δυναμική μας. Το πόσο καλά τα έχουμε καταφέρει ως τώρα και πόσα πράγματα έχουμε δημιουργήσει. Και πόσο καλά κρατάμε τις ισορροπίες μέσα στην τρέλα κι αν θα μπορούσαμε να κάνουμε έναν ισορροπημένο διάλογο ζωής και βιώματος. Να είμαστε ο κεντρικός εαυτός μας έξω από τις λέξεις και τις σκέψεις αλλά στις πράξεις και την αλληλεπίδραδη χωρίς σιγαστήρα ή φίλτρο και πανοπλία. Θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε με τα σώματα για όλα μια κι έξω. Δεν θέλω να πεθάνω ως μύθος κι υπόθεση. Ούτε να βαφτίσω το κρέας φακές και τις φακές κρέας. Ή να έρθει κάποια στιγμή να πω πως ξόδεψα την ζωή μου σε μια χαζή εμμονή. Ξέρω πως δεν παίζω καλά ούτε στα χαρτιά ούτε το σκάκι αν και εσύ είσαι ο ομοφάγος κι εγώ είμαι αυτός που τα τρώει σχεδόν καμμένα. Κι οι κινήσεις σου είναι πιο μετρημένες και στοχευμένες από τις δικές μου που είναι πολύ περισσότερες αλλά σχετικά βιαστικές και πολλές φορές πρόχειρες και τις κάνω για να τις κάνω και για να μην εκραγώ δηλαδή να μη σκάσω και μοιάζω με κάποιον που πνίγεται και μάλλον άμα σε ακουμπήσει θα σε βουλιάξει. Βέβαια δεν είναι τα πράγματα όπως φαίνονται. Γιατί συνεχίζω τεκμηριομένα να υποστηρίζω πως είμαι πολύ σοβαρός και αξιόπιστος άνθρωπος με ταλέντο στην επιβίωση στις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και στις μεταβάσεις και τις αλλαγές. Και πιστό σκυλί δια βίου. Μπορεί να μου εμπιστευθεί κανείς τρελά πράγματα. 

Δε με νοιάζει να φάω τα μούτρα μου, να αποτύχω, να με κάνεις μιας χρήσης να δω τον διάολο μπροστά μου ή δεν ξέρω κι εγώ τί άδοξο κτλ να μας συμβεί ας μας συμβεί ότι είναι να μας συμβεί. Να μας συμβεί ότι είναι να μας συμβεί. Αν είμαστε στο 16 και θα είμαστε καλύτερα στο 17 και στο 18.. και τρώμε από τις σάρκες μας τώρα έτσι. Και οι γραμμές στο χέρι και οι γραμμές στο χαρτί. Πόσο μαζώχα είμαι θε μου στο 17 δεν προβλέπεται προσγίωση δεν προβλέπεται πριν το είκοσι. Και σου φωνάζω πάρε το μηδέν. Το μηδέν μπορεί να είναι όποτε θέλεις. ΘΕΛΕΙΣ; Αυτή είναι η ερώτηση που είναι ταυτόχρονα και απάντηση και αρχή και τέλος και ποτέ και πάντα. Να σε δω μάτια μου.. τόσο δύσκολο είναι; ένα λεπτό θα σου πάρει.