Έχθες το βράδυ σε είδα στον ύπνο μου. Είδα για πρώτη φορά ότι συναντηθήκαμε. Είχα φτάσει σε μια γέφυρα που από εκεί έβλεπα το μπαλκόνι σου. Ήταν στη θάλασσα αλλά τα κτήρια και οι δρόμοι ήταν σαν ένα ορινό χωριό. Σε είδα ότι με είδες κάποια στιγμή που κοίταγα προς τα εκεί όπως είχα καθήσει κάτω με αγκαλιασμένα τα γόνατα. Σε λίγο ήρθες και μου μίλησες και κατέβηκα από τη γέφυρα που ήταν τοξωτή και μεταλλική. Περπατήσαμε πολύ όμορφα μαζί και μιλούσαμε καθημερινές κουβέντες που δεν συγκράτησα και φτάσαμε σπίτι σου που ήταν η οικογέννειά σου. Και ήσασταν κάπως σαν αδιάφοροι σαν με άλλα απασχολημένοι. Δεν θυμάμαι μετά. Δεν θυμάμαι αλλά ξύπνησα αξημέρωτα σήμερα. Κι όλες αυτές τις μέρες έχω περίεργο, βαρύ κεφάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή