Κατακλυσμός

ήρθε καταιγίδα.
τι να κατάλαβες!
..
στα μάτια κοιτάς το έργο βαθιά
από έρωτα μεθυσμένα και θολά
Αρθρώνεις νωθρά ‘’σ’αγαπώ’’ (!)
Γάργαρα χώματα, γρήγορα νερά
νεραϊδένια, η ονειροπαρμένη φωλιά
κι οι όρκοι σαν αυτούς της Στυγός
με πίδακες παιχνίδια παγίδες φωτός
κι εγώ καπνίζω κομμένη το οτι μένει
εξατμισμένοι συναισθηματισμοί
καταιγίδα φορτώνει, κατακλυσμός.
βροχή που τρυπάει, κατρακυλάει
Ταξιδεύει και διαβρώνει
Βροντά και τρέμοντας μουλιάζει
υποδόρια δώρα δόκανα και δεκανίκια
, κι εγώ.., που να τα δω

μες τον χαμό..

[Κατακλησμός - Κατακλυσμός - Κατακλεισμός
____________Και μετά.. ουράνιο τόξο..]

(foto by me/ ΑΣΚΤ)