Ας είναι πως όπως

Ας είναι πως σε συνάντησα απόψε. σε κρατώ απ τα χέρια απέναντι μου τόση αιωνιότητα όσο μου λείπεις. μέχρι να ανοίξω το στρείδι για να σου πω άπειρα λυτρωτικά ‘’σ’αγαπώ’’ ζεσταίνοντας τη χίμαιρα μιας χειμωνιάτικης μέρας χωμένης σε χνότα και νότες από απόντες. όπως πως.. σημασία καμιά.

αυτό το πλοίο σαλπάρει
-Αγάπη μου- απ’ τα ανοιχτά
η νύχτα μακραίνει, σινιάλο-σκοτάδι
άφαντα τα πουλιά κι η στεριά

Ο οίστρος έχει φοβηθεί. Απορριπτικός. Νηστικός νιαουρίζει επίμονα τα ακαταλαβίστικα του. Στο βάθος ακούγεται η σειρήνα -ψυχή μου- με τα τραυματισμένα τραγούδια τα φιλήδονα μαστίγια.
Για να συνεχίσουμε –Αγάπη μου-.
Πάντα το ίδιο δεν ήταν

(art De Chirico)