Θέλω να μιλήσω σοβαρά για το πως θα γίνει να βρεθούμε. Το πιο εύκολο πράγμα θα ήταν να σε πάρω από πίσω και έτσι εύκολα να σε τρακάρω κάπου. Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο πρώτον λόγο ηθικής, ισότητας, δικαιωμάτων κτλ, δεύτερον λόγο προηγουμένων δικών μας και τρίτον λόγο των δικών μου ορίων ρεαλισμού τρέλας  λογικής κτλ. Αυτό που μπορώ να κάνω τώρα είναι να σου μιλάω από εδώ και να έρχομαι από εκεί ποντάροντας στο ότι μπορεί κάποια στιγμή αυτοβούλως να κατέβεις για ένα φιλί και να αλλάξεις έτσι με την παρουσία σου αυτοστιγμή την υπάρχουσα συνθήκη που είναι τελείως εναντίον μου και δεν μου έχει αφήσει και πολλά περιθώρια κινήσεων και διαθέσεων. Γιατί δεν θέλω να σε τρακάρω πουθενά σε αυτή την συνθήκη. Εμένα δεν με απασχολεί το κενό στην ιστορία ούτε η λογική συνέχεια. Με απασχολεί να γίνει το θαύμα να φιληθούμε. Γιατί δεν θέλω ούτε στην Αθήνα να γυρνάω όσο είμαστε έτσι εμείς.  Ξέρεις τί έπαθα όταν κατάλαβα στην ζωή μου ότι αν θα έπρεπε να μίνω με μόνο έναν άνθρωπο στην ζωή μου αυτός θα ήθελα να είσαι εσύ ή αν θα πέθαινα τώρα αυτό που θα ήθελα να κάνω θα ήταν να σε δω. Κατάλαβα ότι είσαι η τελευταία μου επιθυμία. Και κοίτα τί αντιμετώπιση δέχτηκα σε αυτό το πολύ ωραίο που σου είπα. Έστω κι έτσι με έκανες ευτυχισμένη. Έχω και την τρέλα πως μιλάμε εμείς εδώ σε ένα άλλο επίπεδο. Αλλά και λογικός 100% να είναι κάποιος θα έκανε τσαφ ο άνθρωπος. Να ανοίγω τα βιβλία σου και να βλέπω αυτά που βλέπω! Και τί να βάλω με το μυαλό μου δεν βγάζω άκρη εννοείται αφού ακροβατώ συμπτώσεις θα πω αλλά κάποια είναι κι ολόιδια κι απαράλλαχτα και τελείως βαλτά. Και μπορεί να το γλύτωσα το μυαλό μου αλλά με χτύπησαν στην καρδιά. Και με χτυπάνε. Τί να λέω τώρα, είναι απίστευτα σε εμένα που τα βίωσα και τα βιώνω όχι να τα πω πουθενά. Πάω να μιλήσω και παραληρώ. Τέλος πάντων , αντιπαρέρχομαι. Και θέλω και μπορώ μετωπική μαζί σου αλλά μόνο αν την θέλεις κι εσύ να την θέλεις και να την μπορείς. Αλλιώς και που έχω κεντράρει να έρθω κέντρο να μένω να φύγεις εσύ να πας αλλού γιατί εγω θέλω να κάνω μια έρευνα εκεί πέρα να κάθομαι να γράφω ανασαίνοντας τον αέρα της Πατησίων και  της Ευελπίδων και στο Σύνταγμα κάπου που πας και δε ξέρω τί κάνεις. Τίποτε δεν είναι δύσκολο, έχω πέντε σελίδες Ε9 δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπορέσω να κάνω και να πάω όπου θέλω. Να περπατήσω στο νερό όμως ξέχνα το ούτε τραίνα για το διάστημα να πάρω. Την αστική ζωή δεν την ξέρω βέβαια αλλά μαζί σου νιώθω ότι θα έκανα πράγματα που δεν πάει ούτε το μυαλό μου. Και δεν θέλω να κάνω πάλι τα ίδια. ΚΑΙΓΟΜΑΙ να έρθω τώρα να σε περιμένω να κατέβεις για ένα φιλί αλλά αφού το έχω ξανακάνει πρέπει να το κάνω κάπως διαφορετικά. Να έχω κάτι δικό μου εκεί να μας πάω ας πούμε. Αλλά δεν ξέρω αν είναι απαραίτητο ίσως έχεις εσύ κάτι δικό σου εκεί να μας πας; Αλλά πάλι τί είδους κολλήματα είναι αυτά αφού αν είμαστε μαζί  είναι όλος ο κόσμος δικός μας και σίγουρα δεν είμαστε και τίποτα τυχαίοι επαρχιώτες αραιωμένοι με παγάκια. Με έχεις τρελάνει ρε. Εγώ έχω του κόσμου τις προοπτικές και τα χαρίσματα. Να σου κλείσω ένα δυό τρία πέντε ραντεβού αν μπορέσεις να έρθεις σε ένα. Μη με στήσεις όμως πάλι να πέσω να τρελαθώ. Σε παρακαλώ να μας βγάλεις από αυτή την συνθήκη που με εκμηδενίζει και με καταπίνει η ανασφάλεια και τα ρίχνω κι όλα σε μένα ψάχνω να αυτοτιμωρηθώ να ψάχνω τρύπα να κρυφτώ. Να βλέπεις τον δράκο να γίνεται κότα. Και τέτοιες ζημιές πάλι για τραγελαφικά πράγματα. Εντάξει, έχω αποκτήσει μια πείρα στις φυσικές σου αντιδράσεις που αν και φυσικές είναι κι εσένα συχνά παράλογες. Μακάρι να είχα καταλάβει κάποια πράγματα νορίτερα αλλά δεν κινούμαστε και στο αναμενόμενο όπως ξέρεις. Γι' αυτό λέω ότι τα έχουμε πάει πάρα πολύ καλά. Φτιάχνω ψυχολογία να δοκιμάσω σε λίγες μέρες.