Ανάσες... στον κήπο του αγαπημένου του Τζελαλαντίν Ρουμί

 

...

Απ' τη σπηλιά της ψυχής μου, 

ένας εραστής φώναζε:

"Τώρα πιές, τώρα πιές!"

...

Τη μέρα που θα μ' αγγίξει η αγάπη σου,

θα μου έρθει τέτοια τρέλα,

που ακόμα κι οι τρελλοί

θα το βάλουν στα πόδια.

Και του πιό σπουδαίου ποιητή οι στίχοι

δέν θα μπορέσουν ποτέ να συλλάβουν,

πώς αγκιστρώνεται η καρδιά μου

στο δόλωμα που ρίχνουν τα βλέφαρά σου.

...

Όταν μου αποκαλύφθηκε ο Κύριός μου,

 πάγωσα, δεν μπορούσα να κουνηθώ-

Από την εισβολή των δύο κόσμων, 

δεν μπορούσα να το σκάσω!

...

Η ψυχή λέει:

Πώς μπορώ να τον κερδίσω

αφού ότι έχω είναι ήδη δικό του;

...

Είναι ένας άγγελος 

αν και παρουσιάζεται μ' ανθρώπινη μορφή.

Ακόμα και οι άγγελοι

δυσκολεύονται να πετάξουν 

μόλις τον δουν-

...

 Κοίταξε πάλι, αν με βλέπεις- 

τότε, δέν είμαι αυτό που έχεις δει.

Έφυγες επιτέλους για το Αόρατο.

Τι υπέροχο δρόμο πήρες φεύγοντας από δω;

...

Δες πόσο τέλειο έχει γίνει

 το σώμα που γεννήθηκε απ' τη σκόνη!

Γιατί τρέμεις το τέλος του;

Έκανες ποτέ κάτι για να μην πεθάνει;

Όταν βγείς απ' την ανθρώπινη μορφή,

σίγουρα θα γίνεις ένας άγγελος

και θα υψωθείς στον ουρανό!

Αλλά μην σταματήσεις εκεί.

Και τα ουράνια σώματα γερνούν.

Πέταξε πέρα από το ουράνιο βασίλειο.