(Top shot! / Μουσείο 18-4-2022)
Μου συμβαίνει μόνιμα κάτι που βλέπω πως... Υπάρχουν λίγες στιγμές που προσεύχομαι για να το βλέπει, το παρακαλώ γιατί άδικα υποφέρω. Και πολλές που όντως το νιώθω, πως όντως είναι πανταχού παρόν και το βλέπει. Αλλά δεν καταλαβαίνω, κρούω το κεφάλι μου… παμ πα παμ, ξέρω τι μου συμβαίνει. Και το φαντάζομαι. Φταίει που πρέπει να μάθω να νιώθω άνετα στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή