Όταν χύσω τα μυαλά μου όλα πάνω σου να είσαι εκεί να μου κρατάς το κεφάλι γιατί όταν το σκέφτομαι κάνει γύρω γύρω γύρω γύρω γύρω και νομίζω πως ξεβιδώνεται για να πετάξει

 

Εντάξει.  Φτάνει. Τα είπαμε. Πολλές φορές νιώθω πως σου μιλώ και προσπαθώ σα να πηγαίνω όταν έρχεσαι που λένε. Κι αν δεν πίστευα τόσο πολύ στην μοναδικότητά μου θα είχα κλατάρει από το πρώτο λεπτό. 

Ένα πράγμα θέλω μόνο. Κι αυτό που θέλω γίνεται. Πρώτη φορά θέλω κάτι που γίνεται! Τώρα τι λες εσύ... εσύ πες ότι θέλεις. Εγώ είμαι σίγουρη πως θέλω κάτι που γίνεται! Είναι να το γιορτάζουμε τώρα...

 

Αν μέτραγα όλα τα γκρεμοτσακίσματα που έχω φάει μαζί σου, θα είχα χαρτογραφίσει με τη μούρη μου όλο το φρέαρ των Μαριανών. Αλλά επειδή είμαι και των εξτρίμ σπορ ξέρω πως στο τέλος της διαδρομής έχει ένα καλό γεύμα. Και χιλοπίτες να είναι θα τις φάω με όρεξη. Όταν γκρεμοτσακίζεται κανείς είναι σωτήριο να συναντάει εμπόδια κι ότι άλλο τέλος πάντων μπορεί και τον φρενάρει. Για τους λάτρεις της αναρίχισης τα καρφιά είναι απαραίτητο αξεσουάρ και τέτοια.

Εγώ σκεφτόμουν βόλτες σε τίποτα μνημεία και λίγα κουλτουριάρικα πράγματα. Μουσικές ηλιοβασιλέματα αστεία και στίχους. Και λίγο "αλητεία" σε καναν περίπατο. Δυο τρία ταξίδια στον τρίτο κόσμο και ίσως να φτιάχναμε υλικό να κάναμε και κάποιες παρουσιάσεις με σπουδαίους ανθρώπους σε ιδιαίτερους χώρους. Πικνίκ εκδρομές με το αμάξι, φίλους. Μαγειρέματα, δουλειές στον δρόμο, πρόβες, στούντιο. Απομόνωση, κήπους, ξερονήσια με ξενοδοχείο τα αστέρια. Νυχτερινές διαδρομές στην πόλη. Έρευνα, συζητήσεις, στιχομυθίες, κινητοποιήσεις, έργα, ταινίες. Γλέντια δουλειές απομόνωση δημιουργία διαβάσματα. Γύμνια σε φτωχικά σκεπάσματα. Κι ένα έξυπνο σχέδιο για κάτι που να ενώσει τις ζωές μας.

Ε για να μην υποφέρει μωρέ...

 

Κάνει ένας τουρίστας οτοστοπ σε μια νταλίκα μπαίνει μέσα αλλά πέφτει σε έναν ψυχάκια νταλικιέρη. Όπως πήγαινε η νταλίκα μπροστά στον δρόμο είναι μια γιαγιά που πάει να περάσει απέναντι πατάει τέρμα τα γκάζια την πατάει σταματάει βγαίνει με την καραμπίνα μπαμ και την αποτελειώνει. Μπαίνει μέσα στο φορτηγό τον κοιτάει έντρομος ο τουρίστας γυρίζει ο νταλικιέρης και του λέει: ε για να μην υποφέρει μωρέ...

Πιο κάτω άλλο θύμα μπαμ με την καραμπίνα ε για να μην υποφέρει μωρέ. Αφού έχει φάει καμιά δεκαριά και ο τουρίστας έχει χεστεί πάνω του πέφτουν σε κάτι λάδια ντελαπάρει το φορτηγό αλλού ο τουρίστας αλλού ο νταλικιέρης. Σε κάποια φάση όπως είναι με σπασμένο πόδι ο τουρίστας και με τα μισά έντερα έξω βλέπει τον νταλικιέρη να έρχεται με την καραμπίνα. Πιάνει το σπασμένο πόδι με το ένα χέρι μαζεύει τα έντερα με το άλλο σηκώνεται χαμογελαστός και λέει στον φορτηγατζή: ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτα...

ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ

Τρέλα μου

ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΜΟΡΦΗ

 

ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΜΟΡΦΗ

Κάτι όρκοι του στις σόλες κολλημένοι και λερώνουνε το πάτωμα

Καρφιά του φτιάξανε το στρώμα μα 

απ' τους φακίριδες έμινε εκτώς και μετεξαιταστέος

 την θάλασσα εμπρός τους σαν έπινε με δέος 

μήπως στο στόμα του και από πίστη εγίνει γλυκό κρασί

Έχει από καιρό αποτρελαθεί

Μιλά στο άπειρο μα 

του έχει δώσει και μορφή

ΠΟΤΈ

 

ΠΟΤΈ

Αγάπη μου

, ποτέ, 

Μη φοβάσαι

 δεν θα τελειώσει.

Αγάπη μου, μην φοβάσαι

Δε θα τελειώσει ποτέ

, ποτέ,

Αγάπη μου, ποτέ

-η παράνοια-

δεν τελειώνει.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ

 

ΑΛΛΗ ΜΙΑ

Υπέρβαση

Μετάβαση

Κάθαρση

Λύτρωση

Ποίηση

 

Το ζήσουμε δεν το ζήσουμε εσένα το ίδιο σου κάνει. Δε σε νοιάζει. 

Ότι γεννήθηκα, μπουσούλησα, περπάτησα, είδα τον κόσμο, είδα στον κόσμο εσένα, δε σε νοιάζει. Ότι επέζησα και σ'ανακάληψα δε σε νοιάζει. Δε σε νοιάζει. Μα δε σε νοιάζει καθόλου μα καθόλου; 

Ξέρεις, δεν χρειάζομαι κανέναν να με σκοτώσει. Είμαι εδώ ολήκληρη και ζωντανή. Αν κάνω κι ένα μπάνιο θα φαίνομαι κι όλας έτσι, ολόκληρη και ζωντανή. Εντάξει, δεν αμφιβάλει κανείς. 

Άλλη μια γύρα θα γυρίσω το κορμί μου σαν τσιγάρο γελαστό. Μα θέλω να σε κοιτώ, στα μάτια να σε κοιτώ όταν το στρίψω. Άλλη μια φορά. Μια φορά με μάτια σταθερά. Γιατί τα μάτια που τα έχουν χάσει όλα δεν είναι πιά χαμένα.

Πατάνε χειρόφρενο στην ανηφόρα και στρίβουν το τελευταίο τσιγάρο ρεμπέτικα. Το σβήνουνε στη χούφτα και το φυσάνε. Εσύ δεν καπνίζεις τέτοια, που να τα βρεις, που να ξέρεις. Και πώς να στο αναλύσω πιο πολύ. Όλα στα είπα επιτόπου και -πάντα- στον χρόνο τους. Τι να σου αναλύσω ακόμα, την ταξική συνείδηση του Αλέξη Ζορμπά; Κι αυτό θα το κάμω

 

 

Ναι μωρό μου ..

Καλά κάνεις ..

Κι ας πονώ ..

 

Όταν δε μ'ακούει ο "θεός" βρίζω. Κάτι ώρες πολύ δύσκολες φτάνω στην ψυχολογία γαμίσι και ξύλο. Έχω θυμό. Δεν ξέρω τι φταίει περισσότερο "αδερφούλα", αλληλεπίδραση είναι κι ενώσεις χημικές. Πάρε τους στίχους και δες τι συμβαίνει πιο μέσα. 

Πολλές οι συμπτώσεις, πάρα πολλές. Βάλε τον κομπάρσο και γκρεμίσου. Όχι εσύ που είσαι ήδη στον γκρεμό, ο "άλλος", ο καινούριος, αυτός που ακόμη γεννιέται κάθε μέρα, για να ταϊστεί το τέρας της δημιουργίας.

 Γιατί τα κριτίρια είναι πεζά και τα πιο όμορφα φτερά εδώ δεν έχουν παρά "διακοσμητική" αξία. Κι όμως από αυτά τα φτερά είμαστε κάτι. Ερωτολόγοι καλλιτέχνες, λογοτέχνες, πες, Ποιηταί. Από αυτά τα φτερά που πετάνε "περιστεράκι" μου. Στον καλπασμό των αλόγων που τα προγγάνε και φσαπ.

 Είναι πολύ αυτό που νιώθω, μου λέει πως είμαι μεγαλύτερη. Κι αν είμαι τελείως τρελή θα το δούμε. Αλλά δεν είμαι. Η κατάσταση είναι μια τρέλα πάντως. Δεν υπάρχει αεροδρόμιο για τόσο μεγάλα φτερά. Ούτε ψαλίδι τέτοιο που να τα ψαλιδίσει.

Ποιός νοιάζεται! Κάνε με μια αγκαλιά τώρα. Πες πως απλά από περιέργια θέλεις να με φιλήσεις. 

στο BACKGROUND

 

στο BACKGROUND

Τα πίνω 

και σε παίζω στο background

Τα υπόλοιπα τρέχουν 

πάνω σου

"Ένα ούζο στο δύο"

Αέρας φύσιξε

κι έκλεισε η πόρτα

-Είναι μέσα κανείς;

 

Είναι η Ηγουμένη και πάει στο μοναστήρι με οτοστοπ. Σταματάει μια λιμουζίνα ανοίγει η πόρτα μια τύπισσα με την γούνα της διαμάντια βραχιόλια τζακούζι, την κερνάει μια σαμπάνια, της λέει που πάτε στο μοναστήρι; Τέκνον μου της απαντάει που το βρήκες τέτοιο όχημα; 

-ε, να έκανα  μια βίζιτα με έναν ναύαρχο και μου πήρε το αμάξι μου έφτιαξε και το τζακούζι

-και τα κοσμήματά σου τα ρούχα;

-πάω και με έναν εργοστασιάρχη...

-Μπράβο σου.

Φτάνουν στο μοναστήρι τρέχει η ηγουμένη στο κελί της πέφτει και προσεύχεται. Χρυπάει η πόρτα

-Ποιος είναι;

-ο ηγούμενος

-βρε άντε από κει εσύ και τα λουκούμια σου

52.

"Μια ριξιά ζαριών δεν καταργεί ποτέ την τύχη"

Όχι

Δεν είναι το "l'art pour l'art"

Η ανωτέρα εκδήλωσις των ποιητών και των ανθρώπων

Ούτε ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός που είναι απλώς πολιτική

Ούτε η τέρψις τάξεων προνομιούχων

Δεν είναι αυτά ο προορισμός των ποιητών

Γιατί δεν είναι δυνατόν 

Με την αφηρημένη μόνον ομορφιά

Ή με τη συμβατικώς παραστατική

Ή με το "όπερ έδει δείξαι" μόνον ή το "γαρ"

Να αντικατασταθούν ή να πνιγούν των ενορμήσεων οι ώσεις

Αφού ο λόγος δεν είναι λογική

Αφού το κάλλος δεν είναι αισθητική

Και το καλόν δεν είναι ηθική

Αφού "un coup de dés jamais n'abolira le hazard"

Αφού εν σπερματόζωον μονάχα αρκεί

Να γονιμοποιηθεί το ωάριο της γυναικός ή ο λόγος

Αφού μόνον ο έρωτας τον θάνατο νικά

Θάναι η ποίησις σ π ε ρ μ α τ ι κ ή 

Απόλητα ερωτική

Ή  δ ε ν  θ α  υ π ά ρ χ η.

     Ανδρέας Εμπειρίκος

 

ΧΑΙΚΟΥ

Ο Ήλιος λάμπει στην Ανατολή

Χωρίς γιατί

Ταξιδεμένη

 Μέσα σε "ξενη" βάρκα Ταξίδεψα

Καλημέρα αγάπη μου,

 που μου έχεις κόψει την καλημέρα.

Σου εύχομαι τα καλύτερα.

Εγώ μπόρεσα και ταξίδεψα. Έκανα το συναρπαστικότερο ταξίδι μέσα σε "ξένη" βάρκα και να που κοντεύω να περάσω απέναντι, στους τόπους που  δεν θα χρειάζονται βάρκες, Ιθάκες, έρωτες πατρίδες νησιά. 

Είδα το σώμα μου να ανθίζει όσο ποτέ, από ένα άγγιγμα "θείο". Είδα το μυαλό μου σε έκσταση, τα γόνατά μου νερό και τα μάτια μου να τυφλώνονται από ένα λευκό σκοτάδι. 

Την ώρα που τα άδεια δάκτηλα αγκιλώνονταν πιάνοντας μια ιδέα. Λιποθυμώντας μπροστά στο ανεστημένο που αναλήπτεται. 

Περπάτησα σαν να είχαν ρόδες τα πέλματά μου και πήγαινα πήγαινα μέσα στις ελιές κατά τον Βοριά όπως ένας άνθρωπος από την μοίρα βαριά χτυπημένος. 

Βρήκα κουράγιο φόρεσα τα κάτασπρά μου ρούχα και ήρθα να συναντήσω την απουσία. 

Ναι. Ταξίδεψα. Μέσα σε "ξένη" βάρκα και έφτασα εδώ που είμαι Ταξιδεμένη. Χωρίς όνειρο, χωρίς ελπίδα, χωρίς. Μα μόνο με έναν σκοπό. Από την "ξένη" βάρκα να βγω...

Για να ξαναρχίσω

Σε φιλώ

Η συνταγή για να μένει κανείς μόνος είναι να πιάνει μια κορυφή που να βλέπει θάλασσα

 

Η συνταγή για να μένει κανείς μόνος του είναι να πιάνει μία κορυφή που να βλέπει Θάλασσα.

Οι αντικειμενικές δυσκολίες είναι πολλές αλλά δεν είναι απαγορευτικές. Αν θέλεις κάτι πολύ να το κάνεις. Εγώ νιώθω ότι ανήκω σε μια φυλή σπάνια και ίσως να θέλει να ταξιδέψω χιλιάδες μίλια για να βρω "κάτι" από την φυλή μου. Προσπάθησα να βρω μια ζωή που να μ'αρέσει και να την αντέχω. Αφού όλα είχαν τελειώσει. Ορίστε. Μια λάθος εκτίμηση στην στροφή και βγαίνεις τελείως έξω από το δρόμο. Εγώ θέλω να φτάσω. Έχω πάλι πολύ μπερδευτεί. Βαστώ όμως μέσα μου ένα ακαίρεο που με τίποτα δεν μπορεί να σπάσει να το μοιράσω να τελειωνουμε. Είδες, καμιά φορά το γυαλί κολλάει πιο δυνατά από ότι ήταν πριν. Φτάνει και σε θερμοκρασίες που λιώνει. Πες μου τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς μαζί. Πες μου και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς χώρια. Εμένα η κλίση μου μπορεί να είναι να υποφέρω από Έρωτα. Έχω υποφέρει τόσο πολύ που πια λειτουργώ μόνο έτσι. Λέω να ξανακάνω κάτι που ξανάκανα αποτυχιμένα. Να το ξανακάνω αλλιώς. Να σου εμφανιστώ και να σου πω γειά σου, με έστειλε ο άγγελός σου να σε φιλήσω. Πώς να αρχίσω. Άκουσα πως έτσι ξαναρχίζουν όλα. Βλέπεις σε τι τραγική θέση έχω έρθει... κι εσύ κι άλλοι πέντε έξι εφτά ντόμινο γιατί είμαστε και σαρωτικές προσωπικότητες γαμώ το κέρατό μου. Έφτιαξα μια γωνιά που η επιβίωση είναι στην γη γατζωμένη και δεν την κουνάει κανείς. Είναι απλή, κατανοητή, ακουμπάει στον φυσικό κύκλο και σου αφήνει περιθώριο για σκέψη, για δράση ανθρωπιστική, καλλιτεχνική. Ακόμα καλύτερα καλλιτεχνική. Ας πούμε σου αφήνει αυτήν την ελευθερία κινήσεων που έχουν τα αγρίμια. Και θα ήμουν μία χαρά αν δεν μύριζα το ζευγάρωμά μας από τόσο μακριά. Αν δεν ένιωθα τόση μοναξιά χωρίς τις κουβέντες σου και το όνειρό μ.. Θέλω τώρα να τα βγούν όλα από μέσα. Να αδειάσω μήπως και κάτσω να βρω πως θα περάσουμε ωραία. 

ΣΙΝΑΠΙΑ ΣΕΚΑΝΣ

 

ΣΙΝΑΠΙΑ ΣΕΚΑΝΣ

Τέρμα τα παροχυμένα οι κρισάρες κτλ

Βρες θεό κι έλαΈρχομαι

"Ήλιε μου Ήλιε μου Έλα Ήλιε μου"

Πώς μιλάς έτσι στον Ήλιο!

, κόφτε πρόστιμο

Το Είδα ότι σε πιέζω

Κρίσεις παθαίνω Βασανίζομαι

Βγαίνει η μοναξιά στα χίλια πρόσωπα

Στα χείλια σβήνω

Τα νεύρα μου τραβάνε τη φωνή

Ο μετρονόμος έσπασε 

το φράγμα του χρόνου 

ο Χωματόδρομος

Γ

ΕΥΡΩΔΟΛΑΡΙΟ

 

ΕΥΡΩΔΟΛΑΡΙΟ

Η Κίνα δεν έχει ρύζι

"Η ώρα είναι έξι" παγκοσμίως

Ο κόσμος προβάρει 

τον αυτόματο

Κι εμείς...

 να πηγαίνουμε

σαν το ευρώ με το δολάριο.

Σίγουρα, πως έχει 

ήδη δρομολογηθεί

Μια μέρα 

Να ενωθούμε.

           

 

...παγάκι μου

Τι χαμπάρια;

ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΣΟΛΕΣ

ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΣΟΛΕΣ 

Ω η Αγάπη μου είναι Αληθινή!

Τα χέρια της μυρίζουνε κρεμύδι

και της πετάει λίγο το μαλλί

μες του σπιτιού τα ρούχα που 

έχουν απ' τις δουλειές ποτίσει

Ω η Αγάπη μου είναι Αληθινή!

Τα μάτια της έχουνε κοκκινίσει 

και αστραποβολούν καθώς 

η σκέψη της έρχεται και με βρίσκει

Ω η Αγάπη μου είναι Αληθινή!

Από τις έξι το πρωί 

θα'χει ξυπνίσει

ΞΈΧΝΑΤΟ

(Photos by me)

 

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

ΟΧΙ

ΑΙΣΘΗΜΑ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ

 

ΑΙΣΘΗΜΑ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ

Το Παν κρατάω μέσα μου 

και το ενώνω

Εδώ είν' η Αρχή του Κόσμου

Ένας φλοιός που διαριγνίεται

Εγκάρσια τομή κόκκινοι πίδακες

Σπίθες παχιές φυλλορροούνε

Μνήμες 

Ουράνιες λίμνες

βροχή από Περσίδες 

στον άνεμο

που παίρνει τις ευχές

Εδώ είν' η Αρχή του Κόσμου

Εγώ είμ' η αρχή του Κόσμου

Το στατικά κινούμενο

 κυοφορούν το χρόνο

Το Παν κρατώ και τον ενώνω

Εμείς είμαστε εχθροί. Δεν το ξεχνάω

Α χαχ χα

 

Πάει ένας παπάς στη Μύκονο να ξορκίσει το κακό

Όπως έχει βγάλει το λιβανιστίρι και λιβανίζει τονε βλέπει μι@ τρανς και του λέει

Καλέ 'συ με το ριχτό     σου έχει πάρει φωτιά το τσαντάκι

ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΣΗΜΑ

 

ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΣΗΜΑ

Στην συλλογή με τα άϋλα 

πέφτει το σήμα

Η νότα έξω από τον αλγόριθμο

Κλείνει η γραμμή στεφάνι

Κι η στιγμή γέμισε νύχτα

ΑΣΠΑΣΜΟΣ

 

ΑΣΠΑΣΜΟΣ

Μια μέρα με ανοιχτές προσλαμβάνουσες θα με κοιτάξει ίσια στα μάτια

Με την αγκαλιά του μονώνοντας τα ηλεκτροσόκ που με μαστιγώνουν

Τότε ο κόσμος θα φωτιστεί από αυτή την ενέργεια 

για να δω πως στην αγκαλιά μου κρατώ τον φρουρό της ουτοπίας

Θα μου πει πως εδώ δεν χρειάζεται πια να με πολεμάω

 πως εδώ η μάχη με την κανονικότητα κάπου τελείωσε

Το μέσα μου θα ξεχυθεί στους δρόμους του

 με λουλούδια στα χέρια ζητωκραυγάζοντας την ξέφρενη ευτυχία

Ώσπου να επαναλληφθεί η Ιστορία.

 

Λοιπόν. Έχουμε τα σκυλιά μας να χαϊδεύουμε. Όλα εντάξει

 

Δλδ αν είσαι έντονα συναισθηματικά  εκφράζεσαι στην τέχνη που δεν χρειάζεται να απευθύνεται και κάπου

Πες τα σε 'καναν άσχετο

 

Κάποτε συγχνοτιστήκαμε πολύ. Νόμισα πως βρήκα μια αγάπη. Την αγάπη την παντοτινή, αυτή που νικάει το κακό, όπως στα παιδικά παραμύθια. Να είμαι πλάι σου και να είσαι πλάι μου ως μια αλήθεια που φωτίζει τον δρόμο και τα σκοτάδια. Ύστερα εξαφανίζεσαι. Δε μπορώ να ξέρω και όλες οι υποθέσεις που μπορεί να υπάρξουν αδυνατούν να μου αντισταθμίσουν την απώλεια. Μου ανοίγουν μια πόρτα στο πουθενά χωρίς τοίχους. Δεν θα ηρεμίσω αν δεν σε δω. Βασικά δεν ξέρω αν γίνεται να ηρεμίσω. Όμως δεν μπορώ να αφήσω έτσι τα πράγματα. Από τον θεό ως την τρέλα κάθε μέρα διανύω γυρεύοντάς σε, να βρω προσανατολισμό. Ότι είναι για σένα να στο δώσω, να ξεμπερδεύουμε. Αν δεν μπόρεσε κάτι τόσο δυνατό να σταθεί στην πραγματικότητα τίποτα δε θα μπορέσει να σταθεί και δεν πρέπει να στενοχωριέμαι για τους ανθρώπους που φεύγουνε από δίπλα μου εξαιτίας του. Μπορεί στο βάθος να είναι και σκέτη η θλίψη που πολεμώ. Η θλίψη για τα ανεπίδοτα αισθήματα, τα χαμένα ιδανικά, τις αγάπες και τα λουλούδια σε μια ζωή που ανατέλει μέσα στα ροζ σύννεφα και τα παντελόνια που τα τιμούν μόνο τα σύννεφα. Στο είπα. Εγώ θα 'ρθω, θα επιστρέφω σαν τον δολοφόνο στον τόπο του εγκλήματος, Ευτυχίας κι αγίας Λαύρας. Κι αν έτσι πάψει ο Έρωτας να με κινεί θα πω ότι είμαι ένα αεροπλάνο χωρίς τουρμπίνες που καταλάθος βγήκε έξω από την ατμόσφαιρα και αιωρείται ακυβέρνιτο έξω στο σύμπαν. Άχρηστα παλιοσίδερα δηλαδή. Δεν μπορώ τίποτα να αποκλείσω. Όταν προσπαθώ να βγω λίγο έξω από τον εαυτό μου οι συνθήκες είναι απαγορευτικές, απάνθρωπες, απογοητευτικές. Σε έχω μέσα μου και δεν θέλω να σε πετάξω εκεί έξω. Έτσι κι αλλιώς δε γίνεται κάτι τέτοιο αφού μου έχεις γίνει κράμα μου πιά κι ας υπάρχουν αφόρητες στιγμές που μετανιώνω. Ήθελα να σε ζεσταίνω και να γελάς. Να σε μετρώ πρώτη. Να πάρω το φιλί μας και να το έχω αιωνιότητα. Να βρω την αιωνιότητα και να την κάνω φιλί μας. Να σε συνοδεύω σε ιστορικές διαδρομές, μέχρι το κέντρο αν θέλεις κάπου να σου κάνω παρέα. Να λέμε ιδέες και να τις συζητάμε νοητά με παγκόσμιες προσωπικότητες. Να σου φτιάχνω και να μου φτιάχνεις σκηνικά. Να αγκαλιαζόμαστε και να ανταλλάζουμε σάλια. Να μιλήσουν οι γλώσσες μας τα πιο κατανοητά ακαταλαβίστηκα. Μπορεί μέσα στην ανθρωπότητα κι ο θεός να είναι θλιμένος. Σίγουρα όμως θα χαρεί όταν βρεθούμε. Εσύ, δε ξέρω .. κι εσύ; Θα χαρείς αγάπη μου;

 

Πότε φτάνουμε, έχει πολύ ακόμα;

 

Εμένα μ'αρέσουν τα ομηρικά έπη κι ας τα λένε ελληνικό μεσαίωνα. Κι ο μεσαίωνας καλός είναι, έχει το γούστο του. Δεν μπορώ να περιμένω και πολλά από την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα κρύβεται ακόμα κι από τον ίδιο της τον εαυτό. Εγώ ξέρω πως το χου είναι το πιο ξεχού. Άστους να ψάχνονται, τι θέλει να πει ο ποιητής, αφού ο ποιητής ότι είναι να πει το λέει. Άσχετα που οι περισότεροι την τρώνε αμάσητη την ποίηση και περιμένουν να ακούσουνε το νόημα απ'τα έντερά τους. Άκου τι σου λέει ο ποιητής, όχι τα αυτιά σου. Τέλος τα παρεξηγημένα ποιήματα. Η περιγραφή είναι συγκεκριμένη, είναι τόση η έλξη που νιώθω που διαλύομαι. Αν ποτέ μου δινόταν μια αληθινή ευκαιρία να εξωτερικεύσω αυτή την ενέργεια με επίγια μέσα δεν ξέρω πώς γίνεται. Ξέρω; Ξέρει κανείς; Φαντάζομαι πως είναι μια αλληλεπίδραση, ένας χορός, συντονισμός δλδ κι έχουν περάσει αιώνες σε αυτό το κανάλι που είναι τόσο πλατύ όσο το ανοιχτό μυαλό και όλη η βλακεία του κόσμου μαζί.  Η υπεριφάνεια και η αμφιβολία μας. Ο γιατρός μου φοβάται την αντίδρασή σου. Δεν θέλω να κάνω τίποτα τραβηγμένο, την ψυχή μου να σου τραγουδήσω και να σε κοιτώ. Είπαμε, δεν ξέρει από ποίηση ούτε ο γιατρός. Μπορεί κι εγώ να νομίζω ότι ξέρω. Η ποίηση ξεπερνά την ανθρώπινη μνήμη. Περνά μέσα από την ανθρώπινη μνήμη το υπεράνθρωπο, μιλάει στην γονιδιακή γλώσσα με τον πλούτο του αρχετυπικού κώδικα πολύ πριν φτάσει στην σημερινή απλοποίηση, την δαρβινική μονοχρωμία που ζούμε κι εμείς όταν επιλέγουμε να πορευτούμε μαζί με το σύνολο και να μεταφράζουμε τους εαυτούς μας μέσο των ανθρωπιστικών επιστημών και των μαθηματικών τους πειραμάτων. Εγώ ξέρω και τον ρίχνω τον σέρβερ με είκοσι λέξεις αλλά δεν με ενδιαφέρει πια να τα βάζω με τα ελλατώματα του συστήματος έτσι για να τα βάζω με αυτό που με κοιτάει στραβά από γεννησιμιού μου. Έφτασα τόσο κοντά στην ευτυχία μόνο με μια συνειδητοποίηση. Κι είναι τόσο δυνατή που όσο και να με αποπήρες το μόνο που κατάφερες ήταν να διαγνωστώ με ερωτομανία και να ψευτοδέχομαι τη θεραπεία. Γιατί όμως εσύ επέλεξες τον αποπροσανατολισμό; Τι να θες άραγε με το να με θες μπερδεμένη και να πρέπει να φοράω ζουρλομανδία κάθε που ξεκινάω να κάνω μια κίνηση προς εσένα. Μια πρώτη απάντηση είναι πως δεν θες τίποτα από μένα. Απάντηση που με κάνει τίποτα, πράγμα που καθόλου δε στέκει εκτώς αν αντιστρέφεται και στο όλα. Με λίγα λόγια, μας γάμησες. Τουλάχιστον κάν' το και πράξη.

Όταν μάθω να κρύβομαι

Θα σου κλέψω την καρδιά