Δευτέρα 3 Αυγούστου 2020

Όπου να 'ναι το κλείνω

Εν τέλη, είναι η ψυχή γεμάτη 
κρυψώνες, αντιθέσεις, συμβολισμούς και λεπτομέρειες.

Αυτά που ρεμβάζουμε δεν μπορεί να είναι 
τίποτε άλλο από 
μια μακρινή αεροφωτογραφία της περιοχής της.

Μα θέλω να προσγειωθώ 
Μα θέλω να δείξω και να δω.

Όμως
Δε θέλω τώρα τίποτα να δώσω
Δε θέλω έτσι να δοθώ

Θέλω μέσα μου να κλειστώ
Να τραβήξω την κουρτίνα και να κάνω το χαμό

Να φτιάξω την ψυχή μου και τον οίκο της
μες την αλάνα αυτή που έχω βρεθεί.
Με τόσα υλικά πολύτιμα και σπουδαία.

Να οριοθετήσω την αυλή
Να χτίσω δωμάτια για τους αγαπημένους μου
Να ηρεμήσουμε και να ξεκουραστούμε.

Μεγάλη υπόθεση η ηχομόνωση 
οι πόρτες, τα παράθυρα
Ας είναι η κουρελού του Διογένη.  

Έλεγα, εγώ θα είμαι ότι μου έρχεται και θα το δείχνω
για να μ'αγαπούν γι' αυτό που είμαι
ή να με μισούν γι' αυτό που είμαι.

Μα με αυτή τη θεωρία στο μυαλό έμεινα μόνη μου
Γιατί αγάπη 
δεν είναι ότι του έρχεται του καθενός να κάνει.

Αγάπη δεν είναι αχάνια.

Η αγάπη είναι πράξη αθροιστική
και περιστοιχισμένη
Πράξη ιερή και καθώς πρέπει προστατευμένη. 

Όπου να ' ναι θα το κλείσω.
Όχι από ντροπή
Περήφανη είμαι για όλη τη διαδρομή
και αρκετά ευχαριστημένη

Αλλά ήρθε η ώρα που διαλύεται το σύννεφο
και θέλω να κάνω αυτή την αλάνα που προσγειώνομαι
το πιο όμορφο 
απλό και γοητευτικό 
μέρος του κόσμου

... για μένα και για αυτούς 
που θα μπορέσω να αγαπήσω.


 

1 σχόλιο:

Σιωπή