ήχοι που ξόρκια τους οικούν

η αλήθεια, μια ιδέα
της πραγματικότητας

κομμάτια ταυτισμένα
στη φορά του χρόνου

 
(art Simon Bull)

στο ''mute''

βλέπω το είδωλό μου να αιωρείται. μια τεντώνεται, μια κρύβεται στη στάση του εμβρύου. με μάτια κλειστά μιλά δίχως ήχο. τα φωνήεντα χάνονται σε μια τρύπα. τα σύμφωνα διαφωνούν και κουβαριάζονται. στο ''mute''. πέφτουν και διαλύονται σε στόμιο ρουφήχτρας. δεν ξέρω
και την ταΐζω κινητικά κενά για να με εξυψώσει. η φαντασία των αδυνάτων υπερρεαλιστικά θα μας πάρει μακρυά. κάποιο ξημέρωμα εξαϋλωτικό. με το νήμα της ζωής μου παίζω τον πλανήτη γιογιό. Άτλαντας στην Λιλιπούπολη που πήγε να βρεί το ονειρεμένο του φευγιό κι έγινε..αστρικό ξωτικό φασματένιο!

εγώ. με ένα φιλί σου βουλιάζω ατμόσφαιρες. στην αγκαλιά μας. φεγγοβολούν μουγκές πιέσεις από ζηλιάρες λέξεις.. χρυσόσκονη, ας το πάρουμε απόφαση λοιπόν. δεν μπορώ να το περιγράψω. έστω. έρημος. τρίβω του Αλαδίνου το λύχνο και σε ζητώ ,τρεις φορές, σφυρίζει το πλοίο για τον Νείλο... λύνω τους κάβους του και το χαιρετώ.

[και λέω..είναι πλοίο της γραμμής. δλδ το παίρνεις και βγάζει γραμμές, εννοώ από γράμματα γραμμές, βέβαια! το’ έχω πάρει μιά δυό φορές. μόνο που οι καμπίνες του είναι μονές-μονές και δεν επιτρέπονται οι σαρκικές ηδονές.. 
κι έμινα εδώ. ζεστές επιθυμίες μου στεριανές ναινικήκαμεν! μα εσύ δάγκωνέ με να βλέπω σίγουρα πως δεν ονειρεύομαι!]
 
(my photo by spitha)

το τσιπιρίκι

παραγάδια ρίχναμε στην ξέρα

που είσαι ωρε πατέρα

φάλενα ήτανε η σμέρνα

κι έπεσε στη στέρνα(2)

ίδια φύδια σε παρτέρια
πόδια είχανε και χέρια
γυάλες δόκανα καρτέρια

στάζανε τα μεσημέρια(2)

σκατόψυχοι γαμώ το σύστημα σας

νούμερα κεφάλι η κοιλιά σας

γαμώ το σύστημα σας!(+οο)

ορθάνοιχτο ένα νυχτολούλουδο
στου θερμοκηπίου την αρένα
κάνει καριέρα νύχτα-μέρα(2)

λαμβάνω με παράσητα
κούρα στην αντένα
κούνα την αντένα

καλώδια επιχρυσωμένα
υπερ-σελίνια υποτιμημένα
κατηγορία φτερού για μένα
και ήμαστε στην πένα

ήμαστε στη πένα!(+οο)

(art Giger)

NON ABOUT BUSSINES

..να πίνω μέχρι να μην καταλαβαίνω τίποτα. ο κόσμος γύρω να γίνει κρέμα. βανίλια σοκολάτα στο μίξερ. παγωτά να τηλεγραφώ.

κλειστό κύκλωμα η σπείρα που οδηγεί στο σημείο αδιέξοδο. ερμοφοβείο. φυλακή-σχολείο.

-Τι σ’απασχολεί;

Χορέψτε μάγκες, καίμε ρέγκες.

τα πηνία κύματα κιμβαλοφόρα βιοαυτιά. μαγεία. δυό μπλούζες, ένα Τζιν, μιάμιση κάλτσα, βαλίτσα , άγια αγγεία. να τρέχω στα συνεργεία θραύση καρδιών -κρυστάλλων-  καρμπόν Άγιο Πνεύμα, Πρωτομαγιά..

γλυκό μου αννάλαγλυφο. φωτιά, στα νάιλον ντέφια!

κάθεσαι μια βδομάδα και σκέφτεσαι τι θα πεις στην ψυχολόγο. να της πεις τι σε φτιάχνει και τι σε χαλά. η κεφάλα σου, χαλαρά.

σε τούτη τη φάση γύριζω μέρα νύχτα με ένα πλάσμα πολύ περίεργο. τύπο αιχμηρό με τρυφερό περιτύλιγμα απο μπαμπάκι. κύματα οι σκέψεις μου σε βράχια απλησίαστα. στάτους άστατο. δώμα στην λίμνη κι απ’ το βουνό η ανατολή λυσσασμένος λυκάνθρωπος. Γης μαδιάμ τρένα σε ράγες

feel mmmmmmm... arow κι επαναστατώ!

παράθυρο στην μπούκα με τα ψάρια. Αλικές οι χώρες των θαυμάτων. θάλασσα ανοιχτή, ρομαντική μαύρη νύχτα. στου δάσους τις μιλιές. μπιλιές και τα ποντάρω όλα στο 26.

-second change- το τιμπανισμένο πτώμα της νεροχελώνας..

τ’αγαπώ άπειρα

ένα είμαι ερωτευμένη

-fuck- το μέτρο σου

Αριστοτέλη

 

(art George Braque/Le jour)

με μια Polaroid

lost point 007 μέρες την εβδομάδα

ανθίζει η φτέρη αντίο παγωνιά όνειρα ανοίγουν παγονιού φτερά σήματα του Αλδεβαράν σήμαντρα που βαράν ο αέρας σειρήνα σβούρες γυρνά και σβήνει σε εξορία πέρα στη πέτρα να συσπάτε η καρδιά

να καίγονται καλαμιές λιβάνια

και σκιές να αρμενίζουνε

τα έρημα καλντερίμια

στα κορμιά μας 

σάτυροι κι έρωτας

στυλό διαρκείας

 

(art Peter T. Shulz)

αριθμός αβοκάρντο

θέλαμε καιρό να συναντηθούμε. καθόμαστε αντικριστά. η στιγμή στη σιγή παίζει κρουστά.

τα μάτια μας τροχοί μηχανής δρόμου είναι που μας παν σε αυτό που λέγετε ’’τώρα’’.

που κρατάει αιώνια. φωτορυθμικά παίζει ο ήλιος τα σύννεφα κι οι στάλες κύματα καταιγίδες σε καύσωνες. σώνουν τα χρόνια μιας νεκρής αναμονής.

αναπνέω συμπιεσμένο αέρα. θολό ηφαιστειακό καπνό. ίσως υπάρχει ο λευκός στραγγαλισμός της ανάσας των δυτών με φυσαλίδες διαμάντια.

(art Zurbaran)

πεφταστέρι

κορμί που θέλει

σε κορμί να ταξιδευτεί

θεοί τα λικνίζουν με θέρμη

μεταίωρο πεφταστέρι

απ’ το ασκέρι του μέσα ουρανού

αφιερωμένοι σε θυσία μεθυστηκή

φέρονται αφαιρεμένα και δένονται

απο σχήματα τοξοτά. αθάνατοι

οι φόβοι τους αληχτάν

στα ήτα και θαν περπατάν

πιασμένοι απ’ τα άκρα. κράματα

σαλπάρουν τα πυρωμένα νερά

στην παρουσία τους πεσμένο σεντόνι

η όψιμη σκέψη στην πρώτη ευχή

...απο πάντα μαζί.

λάβας κύματα ηλεκτρικά ένα

έρωτας μέσα μας αληθινά
αγγίγματα άπιαστα κομμάτια

ενωμένα στους ορίζοντες

(ΦΦ

-ξεγυμνώνοντας τι-

οι ποταμοί όσων ένιωσα
γραμμές στα μάγουλα
-κολλημένα μαλλιά απ' την αρμύρα-
γραμμές της μοίρας
των χιμένων υγρών, ωρών, 
που δεν ήταν για κείνη την 
κενή περιπλάνηση στην ύλη

καρφωμένοι απ' την πυκνότητα του μαγνήτη στον πλανήτη.
δεν έρχεσαι από μακρυά και δεν με παίρνεις/
φοράς την μορφή που αφροί απ' το στόμα σου βγαίνουν
ξεραίνονται και γίνονται σκόνη ως η λήθη των λαθών
επιπόλαιο ον, ποιόν στα μάτια της μέδουσας βλέπεις..

στη σκοτεινή σκηνή το όνειρο παραπαίει.
γλιστρά και φτερουγά
φιγούρα ως την οροφή της ατμόσφαιρας

ιώδιο, μπούχνη 
 -μπουχτιζμένoι- 
[νοσηρές πραγματικότητες]
-μαγεία-

έσφιξα την αγκαλιά κι έκλαψα.
τρέχει στη μύτη η μελάνη λυτρωτικά
για ένα θαμπό πάθος θωπείας

ελαφρό κυλά στο σπασμένο πρόσωπο
τα αυλάκια του ανάλγητου πόνου.
Μόνο, μόνο λίγο. να χαθεί
στην πληγή του πλαγιάσματος
στήθος πετρωμένο που πάλλεται
με χαϊδολογά σα να αχολογά 
τα φαντάσματα
που έλειψαν αλλά ήρθαν.

πλίθες να χτίσουμε
-σώμα κι αίμα-
 
αγάπη στον Άδη δοσμένη αιώνια,
ινία κρατά απ' τα σκυλιά που
προς τα τάρταρα τρέχουν
τους ανάποδους γκρεμούς
της σχισμένης γης μου.

-ξεγυμνώνοντας τι-

(my foto by spitha)