Το τραγούδι του Δάσους

Είναι τα δέντρα του τόσο ωραία
σαν προχοράς το ακούς κατά ‘κεί
παλιό μυστικό το ταξίδι στη Γαία
δάσους πηγάδια η γλυκιά μουσική

Σα μεθυσμένος από οίνο αρχαίο
είμαι ακροβάτης του τσίρκου θεός
σ’ ένα σχοινί τεντομένο πατάω
αυλός μαγεμένος αιθέρας ανθός

Είναι το δάσος πικνό και μεγάλο
είν’ το τραγούδι του τόσο κρυφό
απομακρίνομαι μέσα του κι άλλο
κινούμενη άμμος κι απάνω περνώ

ναι,ξεγελιέμαι, οι χάρτες χαθήκαν
κι όσοι βγήκαν μου είπαν μη μπέις(?)
σειρίνες στα αυτιά μου σταθήκαν
τρέχουν στ’αστέρι της άλλης αυγής

[Να’ναι παγίδα, δεν ξέρω τι βλέπω
είν’ το ποτάμι που κυλάω γοργό
ένα σχοινί νου να σώσει εμπλέκω
πως που, να πάω, χαμός, το μπορώ]

(..μη ναι, μίνε μή ναι, μίνε..)



( θεά, σε τι δοκιμασίες συνέχια με βάζεις ,
γιατι θές ακόμα εδω μέσα να ζείς?)
το ποίημα αυτό πρωτογράφω στις 17 / 11 / 2000
...
-θεοί
[μη ναι μίνε μή ναι μίνε]

(fotoς by me)

φύλλα πουλημένης έκφρασης

[’’..ο χοντρος με την κοιλιά με λιγουρεύεται,
ασθμένοντας μιαν ανάγκη, κολλημένο κατοστάρικο
πάνω στην γυαλιστερή καράφλα του..
ένα τσιγαράκι, ένα τσιγαράκι ρε φίλε,
να κόψω τον πονοκέφαλο’’
που τσεκουρώνει ύπουλα τα κανάλια διαφυγής..
58:11
-πίασε ένα πακέτο φύλλα ρε μάγκα
-πια θές
-τα μεγάλα, ότι έχεις
-αυτά
-ναι.
..περιμένω να γίνουμε, άδειασε το κεφάλι μου τόση ώρα,
και όλο πακέτα μου σκάει τελευταία ο δικός σου,
μας τρώει, μα θα ρθει κι η σειρά του.
λες και μιλάει σε κανα πρεζάκι των σαλονιών, την είδε αρχηδας
απο τα απανωτά σκονίσματα. οι αραπάδες με τα σπιρτόκουτα στο λιμάνι
καλύτερα ξηγιούνται απο δαύτον, έτσι μου έρχεται να τονε δώσω.
όλα δανεικα είναι, θυμήσου το.. μέρες μετράει.
κι εσυ ρε ψωνιο τι πας και μπλέκεσαι με τα σκατά,
έμπνευση δίνει η βρώμα τους, στην τσίτα να γίνεις
να αράξεις σε κάποιο σκοτινό δωμάτιο,
χα..στην βοηθητική λωρίδα
του δρόμου, να στρίβεις, την βίδα, la vida..
κάτι μου θυμίζουν όλα, σπασμένα ενθύμια παιδηκότητας
κι έπητα, φαρμακείλα, γύφτικα ζεφύρια, αλβανικά πατημένα κι αράπικα, όπα ποια πιά.
..έχω νέα, γύρισε ο γιατρός,.. γίναμε..
ένα τσιγαράκι θα κάνω, να το σκεφτώ,
την ζωή μου να καθαρίσω.. κι εσυ..
τι κοιτάς μωρε φρούτο,
[δουλειά σου]..
κι έννοια Σου, ξέρω τι κάνω
________________ΑΚΥΡΩΝΩ!!!
..αυτό είναι το δικό μου φυλαχτό]

-αφιερωμένο στο Τζίμανκ και τα τζιμάνια-

''.rock and roll sunside.

για το μεσοδιάστημα,
όταν επιστρέφουμε απο τα ταξίδια,
τότε που χριάζεται λίγος χρόνος
η απόσταση να το πει
[πόσο γαμάτα και γαμημένα ήταν,]
όχι τέλεια , αλλα σχεδόν,
σχεδόν τέλεια, απλά τέλεια,
περίπλοκα καλα.

αφιερωμένο στις Φαίδρα Φις και ..Δία.

αερο-πλάνο

Τι είναι αυτό που την ουσία μου μεταλλάσει. Είναι το κράμα της αύρας μας, κι αυτό που βλέπω στα μάτια μας και θέλω να ''πιάσεις''. Δική σου είμαι.
Το κορίτσι που θα σε πάρει απ’ το χέρι και θα σε οδηγήσει κοιτώντας το αστέρι από ένα αιωρούμενο μονοπάτι στη αυλή με τους απαγορευμένους καρπούς. Να τους τρυγήσω στην φούστα μου σαν μελωμένα σύκα παραγινομένα. Με τις κόλλες τους πάνω σου να χυθώ, σε ένα οργασμικό σ’ αγαπώ.
Μπορώ να σου χαϊδεύω την κοιλιά για άωρα λεπτά. Να παίζω με τις τρίχες σου, τα σκουλαρίκια στις τρύπες σου, και να σου πιπιλώ τον λαιμό για αιώνες. Να διανύσω του σύμπαντος τις διαστάσεις με χάδια που ποτέ σου δεν θα ξεχάσεις. Ψιθυρίζοντας σου στίχους στα αυτιά, λόγια μαγικά και ξόρκια αθανασίας.
Ξέρω, ναι, εσύ πρέπει να σημάνεις την αρχή της μυθικής μας ιστορίας. Να σ’ ακολουθώ πιστά μέχρι που να χαθώ στον σκοτεινό σου βυθό που από άρματα χρυσά είναι στολισμένος. Φυλάν το μουσκεμένο σεντούκι της καρδιάς σου. Φαντάσου. Εσύ κι εγώ σε έναν κόσμο διπλό που εναλλάσσεται.
Σκηνές άγριου και τρυφερού έρωτα ξυπνάν στο μυαλό μου. Να με σέρνεις από τα μαλλιά και να με παίρνεις υγρά και βαθιά στη στοά σου. Είμαι δικιά σου. Φαντάσου, την στιγμή που δεν θα θέλω πια να μιλώ, παρά μόνο να κάνω. Έλα, θα πεθάνω, εσύ είσαι το νίτρο κι εγώ αεροπλάνο..
___________________ΠΡΟΣΟΧΗ!
''ερωτας σέρνεται''

[Έλα μη μου αργείς, λητρωμο ή χαμό!!!]

(foto by me)

στον SAV

μ'αγαπάς

αστρική καταιγίδα

καυτή χιονισμένη κορυφή

Ball_on

(μ’αρέσει που με παίρνεις και στα σοβαρά)
δεν παρατηρείς τα κουδούνια στα αυτιά,
την διάτρητη διαμπερή μου πληγή,
σαν πηγή. κοίτα, εκεί, στο φάσμα,
ένα φάντασμα στέκει αρλεκίνου.
μέσα του ζεί το άκαιρο κερασφόρο σκυλί,
που ανυπάκουο τρέχει λουσμένο
απο τρεμάμενο φως λυσσαλέο.
καίγεται με μαύρο μυρωδάτο κερί,
ένα έντονο κι αλλόκοτο ποίημα αλητεύει,
πόρτες κλειστές γρατζουνά και μαγεύεται.
χαμένη αγάπη. αγριεύεται. χάδια χτυπά,
αδέσποτο άπιαστο, τη νύχτα αληχτά.
με αλυσίδες χρυσές και κάλπικες συντρηβές
πνίγεται σε αίματηρα σιντριβάνια.
[ας είναι.. πάει, πετάει.. κέρνα το.]
(άρητοι οργασμικοί αποκεφαλισμοί)
- σπάει φροϊδικά ντιβάνια -
_______________ΠΡΟΣΟΧΗ!
.. "έρωτας σέρνεται"..

κου Α!

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
είμαστε σε έναν κήπο
που όλα γίνονται..

(foto by kostas_patra)

αγκαλιά σου

..μια φορα..

..μια φορα..

φως φορώ

..και καντάδα σου στέλνω..

το φανταστικό σου φιλί

Την ομίχλη που με έντυσε η άμορφη παρουσία σου ανασαίνω. Με σκόρπιο σκοπό ναρκωμένο από το τσίμπημα σου το φανταστικό. Ας είναι, σ’ ευχαριστώ. Τίποτα δεν ξέρω.
Μόνο ψυχανεμίσματα, ματιές γοργές σαν ξυφίσματα σε αύρες παρατεταμένες. Φαντασίες για κάποια ελάχιστα ηλεκτρικά χάδια, συμπλέγματα ακροδαχτύλων. Κι ένα εξερευνητικό φιλί στον παλλόμενο από το καυτό αίμα λαιμό σου. Με μια μυρωδιά λες γνώριμη, λες από πάντα δική μου, προέκταση μου, στα σκοτάδια του απείρου, τρομακτική ως ατελεύτητη.
Η ουσία σου στέκει διάχυτη πίσω από βιτρίνα διάφανη και καλά κλειδωμένη. Σαγηνεύει τη φαντασία μου που παθιασμένα συντρίβεται στο γυαλί για να την γευτεί..
Ξεκινώντας από ένα φιλί.. μια στιγμή που η ύλη μας να ενωθεί στη σχισμή, να κυλίσει η ψυχή σε δοχεία συγκοινωνούντα. Σαν τρικυμισμένη θάλασσα κόκκινη, δυνατή τόσο που μπορεί, κι ίσως εύχομαι, να τα σπάσει.
Θέλω να αγγίξω τα μαλλιά σου, πάνω από τον αυχένα και να σου δώσω φιλιά λερωμένα από ασυγκράτητη σάρκινη επιθυμία, τρεμάμενη κι ηδονική.
[Πως γίνεται μια ανάσα σκέψη, κι από ένα στόμα να ρουφήξεις μυαλό, από ένα αιδοίο να καταπιείς ψυχή, όχι στην Γη, σε μια διάσταση μαγική, στου ονείρου το πλοίο.. πόλεμος γίνεται.]
-Μια λαθεμένη σκέψη λάφυρα μου άφησε, καταραμένα κελιά αντί για αχαλίνωτα αχώρταγα αχ.. φιλιά.- παθιασμένα..
____________________________ΠΡΟΣΟΧΗ!
''έρωτας σέρνεται''


(στον Δραπέτη)

λειπεις μου..

για τον πύρινο Δραπέτη

κράτα με απο το χέρι,
έλα, χάθηκα στης σκέψης
σου το ασκέρι, αστέρι,
τυφλώθηκα και στάθηκα

[..]

(foto by me/ΑΣΚΤ)

Δια-βΑ-ζω

είναι οι μέρες αυτές που
τα τεράδια μου μοιράζω ως δώρο
τα σκορπίζω τα αφίνω στον δρόμο
τα δίνω για σκιτσα με κάρβουνο
και μαύρο χοντρό μαρκαδόρο.
κρατώ τα συναισθήματα μέσα μου,
τα μετράω ανάποδα στον χρόνο
(να σε νιώσω θέλω στιγμούλα!!!)μόνο
[..αλήθεια να σου πω, την ανάσα μου,
τοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοόσο,
αυτό, γιατί, δεν υπάρχει παρόμοιο]
(αχτίδα, φωτιά, νέον, κεραυνός)
πέτα πέτα πέτα και πέτα..

στη Φαίδρα

..μούσα..

να τείλω σσ τιλό τήλο..
τ ρ ε λ η.. κωμοδεία


(foto by me/ΑΣΚΤ)

πας!

σύνεργα πρωι-νού..
πάλι σεζόν,
φ-ίδια με ζώνουν

(foto by me)

οι μούσες

είναι οκτώ(συν μία που χάθηκε)
και όταν ξαπλώνουν άπειρες..
αυτή η κάποια είμαι εγώ!

(foto by frick /ΑΣΚΤ)

..πάω..

πέρα στο πανόραμα.. εδώ ή εκεί
εποχή, που πάει ο νους ..να βγεί!

ήταν να σαν θα αλλά είναι

(fοtos by me)

πάμε?

illusion

[Τίποτα δε περιμένω]
πασαλίβομαι με τα χρώματα
χειμική ένωση ανοιχτή
δεν είμαι για πολύ
ζήμωση στον εγκέφαλο
αλλα γίνεται και με το τίποτα
εί-παμε ίπταμε φαντασία
[όποτε θές,] να γιατρεύει
ή να θεριεύει πληγές
[τρελό, σου είπα, ότι θες
ανάλογα με την ψυχοπάθεια
ψυχοπαθης δε μ'αρέσει να είμαι]
ψυχο κάτι άλλο,
ναι, ψυχο κάτι ναι να 'ναι
-ψυχοδός ή ψυχωδός-
ψυχοκάτι άλλο.. οπτική,
illusion, κι αντίστροφα

(foto by me/ΑΣΚΤ)

σελ. 13

''Άννα, έχω να σου πω κάτι ευχάριστο!''

απο τον ''Δραπέτη'' της Πύρινης Λίτσας..

ανάσες αντι για λέξεις εχω να αφίσω..

(art FricK)

διακοσμητική κιβωτός

Με του έρωτα την τέχνη πινελιές
άναρχες γεμίζω τον καμβά μου,
ακαταλαβήστικο προσχέδιο λαθεμένο.
πόσο προσπάθησα, να θυμάμαι,
μα πρίν την μορφή καταφέρω
κάπως να φέρω για να δώ,
με εγκαταλείπει το μοντέλο.
Τούτο το σχέδιο
το δικό σου το τελευταίο,
κράτησα καιρό κοιτάζοντας το
και προσπαθώντας να καταλάβω,
τι έφτεξε, αν ήταν λόγο έμπνευσης
γωνίας της οπτικής ή χρόνου.
Συνέχισα να το ζωγραφίζω
και καθώς έλειπες έφτιαξα
στο πιγούνι σου μια βάρκα
στο στώμα σου κατάστρωμα
στην μύτη σου κατάρτι
στα μάτια έβαλα τα πανιά
το σώμα σου μεταίωρος βράχος
τα αυτιά σου γλάροι, πουλιά
και σύννεφα χωμάτινης βροχής
έκανα τα μαλλιά σου.
..τώρα που το κοιτώ
σα να 'ναι το πρώτο μου,
το πρώτο μου τελιωμένο έργο.

(foto my portrait by frick)

το δίχτυ

τίποτα δεν θα σου πω απόψε. ας θέλω, αφου δε με ρωτάς! μόνο θα ακούω μουσική και θα ρεμβάζω την ζωή απ τον εξώστη. δεν πρόκειται να ψάξω κανέναν να με σώσει ή να μου δώσει, το μερτικό μου τρώω που έχω υπερχρεωθεί. το μπλέ και το ροζ του ουρανού όταν χαζεύω, πρίν νυχτώσει, μου φτάνει για να αγαπάω το δίχτυ, τους φίλους, τους καιρούς, τους εχθρούς, τους πειρατικούς που πάνω μου γύραν ένα ξημέρωμα, και μέσα εκεί και σένα.

Δεν υπάρχεις

Τόσο καιρό σου μιλώ λες σε καθρέπτη. Δεν θέλησα να μπω στο μυαλό σου, είναι που το θεωρώ μάταιο, πιο μάταιο από το να τρώω ωμό ότι μου σερβίρεις. Υποθέσεις βασισμένες σε υποσχέσεις είναι τα υλικά της φυλακής μου, που άρα είναι ανύπαρκτη. Ρώτησα φίλους και με είπαν τρελή να αποζητώ για μας μια ανθρώπινη σχέση. Ο έρωτας όταν πληγώνεται φαίνεται πως καταστρέφει ακόμα και τις βαθύτερες εκφάνσεις των συναισθημάτων.
Οι θυσίες μου όμως είναι από αυτές που δεν φαίνονται. Να υπάρξω στην καθημερινότητα σου, να μετατρέψω τις εντάσεις μου σε τρυφερά διαστήματα αισθητικής συνεύρεσης. Ήταν ηλιθιότητα και βλακεία, με δίδαξε η ιστορία.
Εξόντωση και θάνατος.
Ανοίγεις τις παλάμες σου και μου χαϊδεύεις τα μαλλιά, μου τρίβεις τα αυτιά με λόγια γλυκά και τρυφερά φιλιά. Σου περιγράφω την ταραγμένη ζωή μου, τα πάθη μου, τα λάθη μου, το άπιαστο άπιστο μυαλό μου, την εμμονή στο φευγιώ μου, και λες πως με θαυμάζεις! Καταγράφεις και μου χαρίζεις βαρύγδουπες φράσεις, απειρίζουσες.. από αυτές που σφραγίζονται από τα ‘ποτέ’ και τα ‘πάντα’. Έτσι, είσαι η εμπειρία της Χίμαιρας του σήμερα, της πραγματικής μίας. Αυτό που 
εκμηδενίζει σε ένταση, τις μέχρι τότε τεχνίτες παραισθήσεις, Τάντουρα, Peragon,  LSD.. του.
Ψάχνω να βρω συναισθηματικό λεξικό. Ψάχνω την λέξη 'απάτη', την λέξη 'αγάπη'. θέλω να δώ ποιά είναι η πιο δυνατή. Καταπίνω τα ανεπίδοτα Σ'αγαπώ. Κόλαση
Δεν αποποιούμαι τίποτα, για τις πράξεις, το γαμημένο σώμα ευήμερο στην όποια ερεθιστική ευκαιρία. Σε ηδυπαθή και λάγνα, μεταλλάσσονται από ανία. Γίνομαι η παθητική σου κούκλα. Πειραματίζομαι για να δω αν υπάρχει. Εσύ όμως, δεν υπάρχεις,
είσαι εδώ, υπάρχεις στα σίγουρα;
[Αγαπώ το τίποτα, δεν υπάρχεις, τίποτα δεν αγαπώ, αφου δεν υπάρχεις. Σε θέλω.
Τίποτα δεν θέλω. Μόνο απο τα ψέματα μας να λητρωθώ..την αλήθεια Τίποτα. Σε θέλω.ΕΔΩ]

(art Magritte)

άτιτλο

εσύ,που δεν μέχεις αγγίξει με το βλέμα
θάλασσα μου χάρίζεις , δροσερό ρεύμα,
πνεύμα, όθηση στα ξερά μου χείλη μιλιά.
χωρίς λογική μήτε αρχή, χωρίς τέρμα
άκου πως ξαπλώνει στην γης τον αφρό
κρύσταλο του ονείρου το βαρύ γέρμα
ποιημένο διαχρονικά με αλμυρό νερό,
αίμα, μελάνι και καπνό.

..στην Φαίδρα-Φις

(art Magritte)

ανάδρομή

Ποια η διαφορά της πηγής από την παραπομπή.
Πρωτογενής έρευνα, σχεδιασμός, μεθοδολογία
Η έρευνα πρέπει να επικεντρώνεται σε ένα σημείο
Τι είναι ο πληθυσμός και τι το δείγμα υποσυνόλου
Οι ερωτήσεις έχουν τάση, σε βάθος χρόνου
Και η μελέτη δεν είναι ποτέ ασφαλής.
Ο παρακείμενος σχηματίζεται από τον ενεστώτα.
Μη διαχωριστικότητα, σχέση αμφίδρομη.
Οι τρόποι της πειθούς, οριοθέτηση εννοιών
Περιγραφή της ψυχολογικής εξάρτησης του υποκειμένου
Το θέμα με το οποίο ασχολήθηκα, προσπαθώντας
Στο νεκρό σημείο εργασιών, πάγιο κόστος.
Παθητική φωνή. Η δοτική, η γενική και το εμπρόθετο
Παραμένουν ίδια, η αιτιατική γίνεται ονομαστική.
Κυτίο παραπόνων, συναυλία, κουκλοθέατρο, αιμοδοσία,
Κουπόνια, λοταρία, έκθεση ζωγραφικής, προβολή ταινιών,
Διαγωνισμός έκθεσης ιδεών με θέμα..
Διαγωνισμός σκάκι, ραδιοφωνικός σταθμός,
ομιλίες-διαλέξεις με θέματα ‘the weather’
εκπαιδευτικά ταξίδια, αδελφότητες, εφημερίδα
έκθεση γελοιογραφίας με υλικό αγαπημένους καθηγητές
[ή θεών, ..για προχορημένους]

(foto by me/Messinia)

εδώ και τώρα

νανούρισμα - προσευχή

1. άπειρο
2. βασικά
3. φύλα/στιγμή
4. διάσταση
5. ταυτότητα
6. αισθήσεις
7. τέχνες/θαύματα
8. δίκτυο/πλάγιο άπειρο
9. μούσες
10. ενέργια/ηλεκτρισμός
11. συστημα
12. Θεοί

(foto by me/Messinia)

Λουλούδια

κάπως έτσι είναι ο δρόμος της ζωής

τα ψέματα γιορτάζουν, είναι αλήθεια

μυστικά κοντά - βραχέα στολίδια

ψιλαφιστά να σου γύρω κι έγω, σαν.. ψεμα

σαν μαζί στο χώρια.. σε κάποια διάσταση.. άλλη, μια.

στιμές πέταλα, εύθραυστες μεταξωτες στράτες

κοινής χρήσεως, πολύχρωμη μαύρη τρύπα

ψέματα? πως αλλιώς να υπάρξεις. Aλήθεια!


(fotos by me/Zerberes-Lagou)