Κοιτώ το ψάρι μεσ’ τη γυάλα
και όντος λέω ότι μοιάζουμε πολύ ,
στη βλακεία , στις κινήσεις και στη σκέψη
μα κυρίως στη μονάχη μας ψυχή
Κυνηγώντας γύρω γύρω κάτι ανύπαρκτο
μου θυμίζει τον εαυτό μου στη ζωή
μου θυμίζει κάθε ανούσιο περίπατο
του μυαλού μου που αναλύει τη στιγμή
Η διέξοδος στη γυάλα δεν υπάρχει
κι είν’ η γυάλα μου η χούφτα μου η μικρή
μα φοβάμαι μήπως άραγε μ’ αρέσει
το να κλείνομαι σε μία φυλακή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή