Του έρωτα και του πόνου μου η αδίστακτη φύση
αδειάζει ψυχή κυνηγώντας καρδιά να γεμίσει .
...
Ακονίζω εγώ κάθε μέρα το δίκοπο μαχαίρι σου
και μ’ ένα βλέμμα ψυχρού δολοφόνου το βάζω στο χέρι σου .
...
Ελα λοιπόν ... μαχαιριές και πληγές ...
έλα λοιπόν ... ότι θές ...
μερικές φορές, τον καιρό με τις μεγάλες μοναξιές
ΑπάντησηΔιαγραφήκατεβαίναμε στον δρόμο και σκουντουφλούσαμε πάνω στους περαστικούς που έβριζαν
ήταν βλέπεις μια προσπάθεια, μια μορφή επικοινωνίας