ταξίδι στη Ρώμη

 Θυμάμαι τον πρώτο χειμώνα σε αυτό το σπίτι. Κάποιοι τοίχοι δεν είχαν τελειώσει και η σκεπή δεν είχε ταβάνι και έμπαζε αέρα και κρύο από παντού. Γι' αυτό είχα φτιάξει κάποιους χώρους με παλιά υφαντά από τον αργαλειό που συλλέγω κι έτσι κράταγε μόνωση σε αυτές τις μεριές. Κάποιο ξημέρωμα ξύπνησα από ένα θόρυβο. Είχε μπει μια νυχτερίδα και πετούσε πάνω μας και κουκουλώθηκα όπως ήμουν με τον Ηρακλή βρέφος ακόμη μη μας την πέσει και μου γδάρει το παιδί. Και περίμενα να φύγει κι έτσι έγινε. Τότε έζησα τρία χρόνια χωρίς χρήματα. Όλη μου την σοδειά την έκανα υλικά και έφτιαχνα το σπίτι. Αυτό το σπίτι έχει περάσει όλο από τα χέρια μου. Έχω αποκτήσει κι έχω φτιάξει υποδομές που ελάχιστοι άνθρωποι απάνω στον πλανήτη θα μπορούσαν να φτιάξουν έτσι σχεδόν από το τίποτα από 700 δέντρα ελιές. Κι άλλο προσανατολισμό να είχα πάρει πάλι κάτι θα έφτιαχνα. Δεν είναι ότι νιώθω κάποια στέρηση από υλικής πλευράς. Είμαι απίστευτα ολιγαρκής και οι ποιότητες που μ΄αρέσουν είναι εκτός εμπορίου. Όταν έκανα όλα αυτά τα ταξίδια που έχω κάνει υπήρχαν άνθρωποι που μου πρόσφεραν ταξίδια όπως εννοούν οι πολλοί τα ταξίδια και τις οργανωμένες διακοπές σε ξενοδοχεία κτλ. Αλλά προτιμούσα αυτή την περιπέτεια και την ψημένη ζωή πως να το πω. Σήμερα έχω πετύχει κάποιες πολυτέλειες. Ένα όμορφο σπίτι ζεστό με ζεστό νερό, ήσυχο με θέα. Κι ελπίζω πως θα φτιάξω και στην Αθήνα έναν όμορφο χώρο. Και θέλω να κάνω και κάποια ταξίδια σε μέρη που δεν έχω φίλους και ας είναι κι οργανωμένα και ας είναι και όπως τα εννοεί ο πρώτος κόσμος. Είναι περίεργο πως με μελαγχολεί περισσότερο με θλίβει η άνεση ας την πούμε από την ας την πούμε την ταλαιπωρία. Όλος μου ο πλούτος είναι ο ελεύθερος χρόνος η ευελιξία στον ελεύθερο χρόνο η θαλπωρή και η ησυχία. Η ελευθερία στα έργα. Θα μου άρεσε ένα ωραίο δωμάτιο στη Ρώμη ένα ρομαντικό ταξίδι. Έτσι λίγες μέρες άνεσης δώρο. Είναι έξω από τα νερά μου ακόμη κι η σκέψη με κάνει να νιώθω περίεργα. Δεν είναι κάτι τέτοιο μέσα στα όνειρά μου. Εσύ είσαι όμως όνειρό μου και δεν θα με πείραζε τόσο ο τρόπος πιστεύω. Όνειρό μου είναι να πάω να δω την τέχνη την αναγεννησιακή στην Ρώμη και στην Φλωρεντία. Αλλά θα μου άρεσε να το πηγαίναμε ένα ροουντ τρίπ κάπως και να μπαίναμε σε κανένα περίεργο ξενοδοχείο έτσι για το φετίχ κάπως στο τελίκιασμα ή στην κάψα. Όπου μας την βάραγε. Να πάμε με ένα αμάξι μια μηχανή κάτι να έχουμε δικό μας να την κάνουμε όποτε κι όπου θέλουμε..

                βασικά νομίζω δεν είναι τόσο το θέμα της φτώχιας ή της χλιδής είναι μάλλον η διαφορά του τουρίστα από τον ταξιδιώτη. Το να περνάς από μέσα.