Σήμερα η μικρή μου έβγαλε την ψυχή. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη και στρεσαρισμένη το '18 με '20 και την είχα συνέχεια στην αγκαλιά μου. Και με έβγαλε εκτός εαυτού σήμερα και της έλεγα πως θα της δώσω ηρεμιστικά. Είχαμε και δυο καλές στιγμές. Δυο εντελώς χάλια και δυο καλές. Μου λέει συχνά πως έδιωξα τον πατέρα της. Της είπα ότι την αγαπάει αλλά έχει κάτι σαν αρρώστια και δεν μπορεί και θα έρθει μόλις μπορέσει. Να την διασκεδάσει και να την προστατέψει και να της μάθει πράγματα όπως είναι οι μπαμπάδες.
Πήγα να αδειάσω το τασάκι και άδειασα το ποτήρι μου στα σκουπίδια ότι το είχα βάλει. Τα έχω παίξει. Είχα πολύ ανήσυχο ύπνο χθες. Μου έχουν χτυπήσει πολύ οι ανάγκες για άνθρωπο. Πήγαμε στην θάλασσα. Η Θάλασσα είναι σαν ένα ΟΛΑ. Όταν είμαι μέσα σε μια ωραία θάλασσα νιώθω πως έχω τα πάντα. Τα σκυλιά ανησυχούνε για μένα και με έχουν ζαλίσει τόσο επίμονα. Μου λείπεις. Σε έχω έννοια. Εύχομαι καλό ξημέρωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή