Είδα πως εγραφα διαγώνισμα στην δασκάλα της Νέδας και είχε βαβούρα φασαρία η τάξη και κίνηση και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ και που μ' άφησε παραπάνω στο τέλος μου έδωσε ένα καινούριο και μου είπε να το κάνω σπίτι και να της το φέρω κι εκεί θύμωσα και άρχισα να φωνάζω γιατί δεν μπορείτε να έχετε ήσυχη την τάξη να μπορώ κι εγώ να το λύνω εδώ πέρα και πως περιμένεις να συγκεντρωθεί κάποιος με τόση αταξία εδώ μέσα κι αυτή με κοιτούσε με σταυρωμένα χέρια και σφιγμένο χαμόγελο αφυψηλού ανεβασμένη πάνω σε μια καρέκλα για να στέκεται δίπλα μου ψηλώτερη. Κι έβλεπα ότι ήταν εκεί απλά περιμένοντας να τελειωσω την κρίση μου και να συνεχίσει σα να μην είπα τίποτε τα δικά της. 

Μετά είδα πως ήμουν σε μια παλιά κούρσα με ανοιχτά παράθυρα και οδήγαγε ο Τζίμης και γυρνούσαμε από κάποια έρευνα για μπίζνα στο πεταλίδι. Καλοκαίρι κι είχε αυτή την αίσθηση του αλήτικου roadtrip και πήρα τον Βέργο τηλέφωνο και του έλεγα παραβολικά τα πράγματα και φώναζε κι ο Τζίμης δίπλα να το πάρουμε θα το πάρει ο κρητικός και με έκοβε στη ροή και δεν μ' άφηνε να εξηγήσω όπως θέλω ούτε τον άλλο να ακούσει καλά αλλά σα να ήμασταν όλοι χαρούμενοι που γυρνάγαμε από εκεί πέρα κι είχαμε νέα και με έβρισε ο Κώστας έτσι όπως έβριζε στα ψεύτικα για να πει γειά να φύγει με έβρισε και μου το έκλεισε στα μούτρα. Κι ήξερα πως είναι όλα καλά κι απολάμβανα με χαμόγελο στον αέρα την βόλτα.

Ο Κώστας αξίζει μεγάλη αναφορά. Ήξερε του κόσμου τις "μηχανές" και τους έφτιαχνε τις πραγματικές τους καρικατούρες και τις έβαζε να δουλεύεουν έτσι για λίγο για μια φορά για να κουφαίνει και να ενοχλεί και να σατιρίζει αυτόν τον κόσμο τον σκοτεινό της νύχτας κυρίως.