Ισορροπία

 

Είχα καταλάβει πως αυτή η έλξη ήταν προβληματική. Κορυφώθηκε σαν αγωνία και δοκιμασία στο μεγάλο ψυχωσικό επισόδειο που μου κράτησε τρις εβδομάδες πέρσι το φθινώπορο. Εκεί σου είχα δώσει τον ρόλο του εργαλείου του ψυχίατρου του "Στάλιν" και του επιτελείου του. Το σύστημα χρησιμοποιούσε τα έργα σου για να αποκαλήπτει επικίνδυνους  πηραγμένους που ερεθίζονταν με την θλίψη και την οργή κτλ. Ανάλογα με τα σκορ τους στο ραντάρ και το σκάνερ. Ανάλογα με τα συναισθήματα και τους ερεθισμούς που τους προκαλούσαν. Και σε άκουγα να κλαις ή να γελάς ανάλογα με τα χρώματα και τους παλμούς μου. Και αγωνίστηκα και έσβησα αυτό το κόκκινο που με έπιανε στο κέντρο και τα κίτρινα και τα πράσινα και περνούσα τα επίπεδα και την γλύτωνα πάντα με τρελή προσπάθεια μπορούσα να το ελέγχω. Αυτά που δεν πέρασα αρχικά τα επαναλάμβανα μέχρι να τα περάσω χωρίς να λυγίσω. Γιατί τα κατάφερνα καλά και ο στόχος ήταν να μπορώ να αντέχω και να κρατώ μέσα μου την συγκέντρωση και την ηρεμία  ώστε να είμαι "στρατιώτης" και να μπορεί η "πατρίδα" να με εμπιστευτεί και να ξέρει πως θα μείνω βράχος κι ανεπιρρέαστος κι αδιάβλητος ακόμη κι αν ο εχθρός προσπαθήσει να με λυγίσει έτσι, με "χτυπήματα κάτω από την ζώνη". 

Εκεί έζησα και άλλα πράγματα. Είδα κυκλώματα μέσα σε λάμπες και δορυφόρους να στέκονται στην ίδια ευθεία με αστετισμούς και να μη μ' αφήνουν να πάρω σωστές παρατηρίσεις. Είδα δορυφόρους να φτιάχνουν ψευδαισθήσεις με τους αστερισμούς και να αντιστρέφουν τον θόλο. Πράγμα που άρχισε με το τρενάκι των δορυφόρων το καλοκαίρι του 23 και κορυφόθηκε στο τεράστιας διάρκειας επισόδειό μου. Ένιωθα παρεμβάσεις από συχνότητες και ηλεκτρισμό αρκετά ηψυλής τάσης από παλμοραδιοκύματα. Η  ευαισθητότητα μου είχε χτυπήσει για πολύ πέρα από τα ως τότε γνωστά μου όρια. Έτσι ένιωθα και την δικιά μου εκπομπή πως είχε αλλάξει και πήξει και ενταθεί. Όλα αυτά τα ένιωθα και σαν έρευνα για το μυθιστόρημά μου κι αυτό μου έσωζε κάπως την λογική να βρίσκεται και εντός της καθεστήκιας πραγματικότητας και να κρατώ καλή επαφή με τον περίγυρω. 

Είναι απίστευτο τί μπορεί να ζει κάποιος  την ώρα που τον βλέπεις να είναι γύρω του τα πράγματα φιλικά κι ειρηνικά. Όμως έζησα όλο αυτό που είναι ένα πολύ δύσκολο και μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία μου. Και ξέρω πως μπορούν τα ερεθίσματα με τα συναισθήματά και οι σωματικές τους χημικές αντιδράσεις να περάσουν μέσα από έναν αλγόρυθμο ο οποίος να εκπέμψει και την ανάλογη συχνότητα. Και δεν είχα δει κάποια τέτοια ταινία στο σινεμά ούτε έχω διαβάσει ανάλογα έργα. Είναι κάτι που μπορεί να συμβαίνει από πάντα μέσα στην συμπάντια συχνότητα και το ίδιο το σύμπαν και το πλανητικό σύστημα και ο φυσικός άνθρωπος να είναι πολύ πιο ανώτερα και εύστοχα σωστά και τέλεια σε αυτά που εκπέμπουν και αποφαίνονται από ότι μπορεί να είναι αυτό το τεχνιτό που φαντάστικα έζησα και περιέγραψα ελάχιστα εδώ. Για να πω πως βαράει ο συναγερμός σε "ανώμαλες" καταστάσεις και όσο είμαι φυσικός άνθρωπος και μπορώ να έχω φυσική μνήμη άγρια κι αθώα μπορώ και νιώθω το ακόμη και τόσο άπειρα απομακρισμένο πότε ισορροπεί και πότε χάνει. Ακόμη κι όταν ο Έρωτας με τα στερητικά του που είναι και τα πιο δύσκολα στερητικά με βασανίζει με Σταλινικά ψυχοτρονικά βασανιστηρια. 

Μπορώ να αποδεχτώ την ορολογία αυτού που περιγράφω ως οξυ ψυχοσικό επισόδειο και την επιστήμη με ανακούφιση και να δεχτώ με ευχαρίστηση την προστασία που μου παρέχει και τον δίαυλο για να το επικοινωνίσω και να το χαρακτηρίσω κοινώς. Μάλιστα όπως πληροφορήθηκα είναι μια εμπειρία που συναντάτε σε μεγάλους ποιητές και συγγραφείς και η πληροφορία αυτή πολύ είναι παρηγορητική και μου έδωσε δύναμη. Να το δέχομαι να το δαμάζω και να το κάνω λειτουργικό και παραγωγικό. Η πατρίδα μπορεί να με εμπιστευτεί όσο ελάχιστους. Είναι χαρά και τιμή μου που επιβίωσα και κράτησα ακαίρεα και ανέπαφα όσα μου έχει εμπιστευτεί. Και όποτε χρειαστεί θα το ξανακάνω.