Μεθαύριο έχω γιατρό. Μέσα από την μελέτη μου για το εσωτερικό μας παιδί συνειδητοποιώ πως και η μεγάλη μάχη που έδωσα στο τεράστιο επισόδειο μου πέρσι είχε αυτό το θέμα και υπόβαθρο. Νιώθω πολύ τυχαιρή που αρνήθηκα τα κατασταλτικά και δεν την απέφυγα και δεν την έκρυψα κάτω από το χαλί των φαρμάκων και που την έδωσα και κάπως την κέρδισα. Νιώθω πως έχω ασχοληθεί πολύ με το σκοτεινό μου παιδί και έτσι το φωτεινό το έχω παραμελήσει λίγο. Είναι και το δυο το ίδιο παιδί όμως. Θέλω να σταθεροποιηθούμε κάπου οι τρείς μας να γίνουμε ένα συμφωνικό τραγούδι. 

Δουλεύω ακόμη με τις ελιές. Έχω περίπου 15 στρέματα να περάσω ακόμη, με ελάχιστη και περιστασιακή βοήθεια. Το κάνω σχεδόν μόνη αλλά νιώθω καλά. Νιώθω πως έπρεπε να δοκιμαστώ και σε αυτό ώστε να ξεκινάω έχοντας στο μυαλό μου πως κάθε φορά ψάχνω για μια επιπλέον βοήθεια και όχι πως ψάχνω αναγκαστικά για κάτι. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής φέτος είναι λαμπρά. Πήρα συνεργείο για 10 στρέματα και έτσι έχω στοιχεία και για το μάζεμα μόνη μου και για το μάζεμα με φίλους και για το μάζεμα με συνεργείο. Και νιώθω έτσι ότι μελλοντικά θα λάβω ορθές αποφάσεις.

 Σε σκέφτομαι και σε φιλώ.