Λόγος για την αβεβαιότητα

 

Γυρίζω

και είμαι σαν ένα ρούχο παλιό

φαγωμένο από μέσα.

Κρύες ανάσες με διαπερνούν

και με μουσκεύει μια παλιά βροχή

Από πού αρχίζει και πού τελειώνει

ο κόσμος;

Απέραντα χωράφια υγρά μ’ εκμηδενίζουν.

Και αυτό το κοράκι

πάνω στη γέρικη μοναχική λεύκα

κοιμάται από τη μέρα που λείπω

ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ