Θέλω να τελειώσει αυτή η μαλακισμένη κατάσταση. Νιώθω ότι με αχρηστεύει. Ότι μου τρώει τσάμπα τόση ενέργεια. Να μίνω μόνη μου. Ολόκληρη κι όχι μισή. Όσο πιο πολύ ασθαινώ τόσο πιο πολύ μου λείπει το "παυσίπονο". Κουράζομαι κι έχω καθημερινά προβλήματα να αντιπαλέψω κι έχω αυτή την μαλακισμένη κατάσταση στον αέρα να με καταρακώνει και να μου διαλύει το μυαλό μες στα σκοτάδια. Κι ούτε ένα φως. Ψίχουλα από σκοτάδια. Μόνο ψίχουλα από σκοτάδια. Κι όλο να σκέφτομαι ότι κάτι θα συμβαίνει που δεν γνωρίζω και πως να μένω δυνατή και να στηρίξω. Αλλά τώρα θέλω κι εγώ κάποιον να με στηρίξει και να μου δίξει ζεστασιά κι αποδοχή. Ή κανεναν, τουλάχιστον να ησυχάσω και να αδειάσω. Δεν αντεχω άλλο. Αν δεν μπορείς να μου δώσεις αγάπη να αφήσεις το μυαλό μου ήσυχο. Αγάπη σε εμένα, όχι στον αέρα και για τα έργα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή