Παιδικές αγκαλιές

 

Η απάντηση από το ΚΕΔΑΣΥ δεν έχει έρθει ακόμη για την μικρή. Όμως από την ημέρα που πήγαμε εκεί άρχισε να προσπαθεί και να κάθεται αδιάδπαστη, όσο κάθεται βέβαια και να θέλει να τα κάνει και γρήγορα για να ξεμπερδέψει αλλά κάθεται μισή μία ώρα την ημέρα και κάνουμε τις υποχρεώσεις της. Στα μαθηματικά είναι καλή και τα πιάνει με την μία. Ξεκινήσαμε και διαβάζουμε και της είπα πως αν καθόμασταν δέκα λεπτά την ημέρα πάνω από τις λέξεις σε μια βδομάδα θα διάβαζε όπως οι καλοί μαθητές. Ξεκινήσαμε να γράφουμε, να τις λέω τις φωνούλες και να τις γράφει και να αντιδράει λιγότερο ώσπου αυτές τις μέρες βρήκα έναν τρόπο που της αρέσει και πάμε πολύ καλά. Ο τρόπος είναι πως της είπα πως θα τις τα λέω φαλενέζικα όπως στην ταινία του Νέμο. Της τα λέω φαλαινέζικα και τα καικαιδίζω και τα τραβάω πολύ αστεία  και ως εκ θαύματος διασκεδάζει και μου δίνει σημασία και τα ακούει και τα γράφει. Μόνο το Τ με το Κ μπερδεύει ακόμη και το ΑΙ με το ΕΙ και γενικά μπερδεύει πολύ λιγότερο από πριν. Συνεχίζει να διαβάζει ανάποδα πχ το ΛΑ το λέει ΑΛ και τέτοια αλλά έχω αρχίσει κι εγώ να πιστεύω πως είναι θέμα βιασίνης και όχι κάτι άλλο. Αφού και η ίδια η δασκάλα της μου είπε πως είμαι χαζή που ανησυχώ αν ένα παιδί με εμφανώς πολύ μεγάλη αντίληψη όπως να έχει κάποιο σημαντικό πρόβλημα και η ίδια πιστεύει πως είναι χειριστικό κόλπο για να φεύγει να παίζει. Είδε και πόσο χάρηκα με την σημαία του Ηρακλή και πήρε μπρος. Είμαι πολύ χαρούμενη και όσο κουρασμένη να είμαι τους αφιερώνω όλο το απόγευμα. Και είπα τόσο καλά λόγια και αγκάλιασα τόσο πολύ τον Ηρακλή που ξεκίνησε κι αυτός να με χαϊδεύει. Τρελάθηκα που βλέπω πως φαίνεται να έχει αφήσει πίσω του τα θέματα που είχε με την απτότητα. Έκανα χρόνια να καταφέρω να αγκαλιάσω και πάλι το παιδί μου και θυμάμαι πόσο δύσκολο ήταν όταν μου είχε πει η γιατρός του ότι στον συναισθηματικό του κόσμο υπήρχε μόνο η αδερφή του και αυτό ήταν το φως μας ότι δεν είχε κλείσει παντελώς για να μπορέσουμε να τον ξανα ανοίξουμε και να τον ξανακερδίσω και τώρα φαίνεται πως ανοίγει πάλι προς εμένα και συγκινούμαι που σημειώνουμε τέτοια πρόοδο. Σήμερα το πρωί ήρθε και τον πήρα μια τεράστια αγκαλιά κι ίσως ήθελε κι αυτός να έχει καταφέρει κάτι για να νιώθει άξιος και καλά για να ανοιχτεί. Είναι πράγματι πολύ ευαίσθητο παιδί αλλά του έχω μάθει να λέει και όχι και να κάνει ότι με αυτό συμφωνεί και δεν πιάνεται κορόηδο. Είμαι ευτυχισμένη με τα παιδιά αυτά. Μου γεμίζουν την ζωή. Με κάνουν πάλι παιδί. Με κάνουν να νιώθω σπουδαία και άξια κι σημαντική. Χάρη σε αυτά έχω να περιμένω κάτι από την ζωή.