Από ανικανότητα μέχρι βίτσιο

 

Χρειάζομαι ειδικό περιβάλλον αλλά μπορώ να το φτιάχνω και να το συντηρώ. 

Θέλω να σε καταλάβω. Θέλω πολύ να σε καταλάβω. 

Χρειάζεσαι ένα δικό σου ολόδικό σου χώρο για να αναπνέεις. Ένα μέρος μόνο για σένα που δεν μπαίνει κανείς;

Κι εκεί υπάρχουν όλα αυτά που θα μπορούσαν να με κάνουν να σε καταλάβω αλλά δεν μπαίνει εκεί κανείς; 

Και δεν γίνεσαι φίλη με τους εραστές σου ενώ εγώ δεν μπορώ να πάω με κάποιον που δεν νιώθω φιλικά προσκείμενο (εκτός από εσένα).  

Δεν ξέρω. Κουράστηκα να σκέφτομαι συνέχεια τα ίδια και να μη βγάζω άκρη και να στεναχωριέμαι. Να με τρομοκρατούν τα χάη στις διαφορές μας και το πως θα ήταν κτλ. Ενώ έχω μίνει χωρίς κινήσεις που να έχουν πραγματικές ελπίδες και δεν ελπίζω να ούτε εσύ να κινηθείς κάπως πραγματικά προς τα εμένα. Για κάποιον λόγο που μπορώ να σκεφτώ όλη την παλέτα. Από ανικανότητα μέχρι βίτσιο. Χωρίς να κάνει και κάποια διαφορά.

Μόνο να γινόταν κάτι να απαλήνει την στέρηση και τον πόνο. Ελπίζω παρακαλώ και περιμένω. Κάτι να απαλήνει την στέρηση και τους πόνους.