Αν υπάρχουν εύκολα κι ανόδυνα πράγματα που να αξίζουν με μια αξία διαχρονική εμένα να μου τρυπήσεις τη μύτη.
Προσπάθησα πολύ να πω λόγια που να διασκεδάζουν την αγωνία και τον τρόμο. Να δίξω λίγο άνετη και κατάφερα να με παρουσιάσω φευγάτη, κάτι που μάλλον μεγάλωσε την αγωνία και τον τρόμο.
Τρέμαν τα πόδια μου. Τα πόδια μου δεν έτρεμαν τόσο όταν βρισκόμουν στα πιο επικίνδυνα μέρη και με πραγματικούς κίλερ. Είναι μια κατάσταση πέρα από κάθε λογική. Εκπαιδεύτικα πολεμικά για σώματα και όπλα, για ψυχές και πνευματικά όπλα και συνεχίζω. Δεν είναι η απόρηψη που φοβάμαι. Έχω φάει την απόρηψη με τα κουταλάκια. Ώσπου κατάλαβα πως δεν είναι φόβος αυτό που νιώθω για μας είναι δέος. Στο έχω ξαναπεί. Το δέος από τον φόβο διαφέρει στην φορά της κίνησης, η κίνησή του δεν είναι το χτύπημα που σε ρίχνει αλλά αυτό που σε σηκώνει, όπως θα σε σήκωνε ένας ανεμοστρόβιλος πχ.
Στην αρχή έλεγα πως ότι πάρεδώσε θα έχουμε είναι μόνο για εμπειρία. Πνευματική είπα καλύτερα παρά σωματική, για να διαρκέσει, και για την ποίηση. Όχι ότι έπεσα ποτέ σε κάποιο τέτοιο δίλημμα, όλα αυτά τα κουλά που συνέβησαν ήταν σαν προκαθορισμένα, με την δύναμη την άγνωστη που την λέμε Θεό. Κι αντιστέκομαι με την δύναμη την υπεράνθρωπη της υπερβατικής αυτοθυσίας που παλεύεται η μοίρα.
Αν μου πεις πως είμαι τρελή και σε έχω βάλει στον κόσμο μου μόνη μου θα σε πιστέψω. Ότι η διαύγεια είναι τυφλή θολούρα και η θολούρα τρελή διαύγεια, θα το πιστέψω. Ποδανά και κορακίστηκα πολεμικά μεταξύ μας έγιναν πολλά και το βλέπω. Και δεν περιμένω να αλλάξει.
Θέλω να περπατήσουμε αυτά τα πέντε δέκα βήματα που λύνουν τα γόνατά μου ,που κατουριέμαι και χέζομαι λες και τρώω καυλιά. Γιατί το σκέφτομαι κάθε μέρα από το ίδιο ύψος με τις ανάγκες της επιβίωσης.
Νιώθω ένα υγρό που εξαερώνεται και πως σε χρειάζομαι για την στέρεή μου μορφή. Πως όταν σε βρήκα ένιωσα ένωση στο πνεύμα μου και στο σώμα πως όσο σε πλησιάζω μου συμβαίνει αυτό, μα κοντά μου όταν σε είχα σωματικά σωματικά ... σωματικά σωματικά .. αγγελοδαίμονας με σήκωνε ψηλά στα γαμψά νύχια του και στην απαλή του ράχη.
Με καταλαβαίνεις, δεν είμαι χομπίστας, ούτε κι εσύ. Και η μόνη μύηση που με ενδιαφέρει είναι ο Έρωτας δυο ανθρώπων, όπως κι εσύ. Και δεν είμαστε και πάρα πολλοί σε αυτή τη Γη που να το έχουμε φτάσει τόσο μακριά. Γι' αυτό είμαι σίγουρη πως αν δεν σου συνέβαινε μια ανάλογη συναισθημική φόρτιση μαζί μου κι εσύ θα με είχες ήδη βοηθήσει προς την αλήθεια και την ανάλογη που χρειάζεται λύτρωση. Όμως νιώθω πως σου συμβαίνει μια ανάλογη συναισθηματική φόρτιση μαζί μου και όλα μου τα μαζί σου τραύματα είναι σε στιγμές που αμφιταλαντεύομαι πάνω σε αυτό το σχοινί. Όταν αποσπάσαι από πάνω μου διαταράσεται η ισορροπία μου.
Όταν τα κεφάλια γυρνάνε κατά πίσω και το σώμα κοιτάει μπροστά αγριεύομαι. Ξέρω μια τελετή που τραυματίζεις στο άκρο έναν βαλκύριο όταν είναι να ζευγαρώσει για να μη ζευγαρώσει και να ζήσει άλλη μια χρονιά. Τα αλογάκια της παναγίτσας, τί περίεργο όνομα! Λοιπόν, τα κεφάλια δεμένα μπροστά να μη κάνουνε να γυρίσουνε κατά πίσω. Ούτε καν με διηγήματα που μας δαγκώνουν το κεφαλάκι πάνω στην έκσταση. Γιατί αναγκάζομαι να κάνω και τον ιερέα και το μέρος του ζώου που θυσιάζεται.
Όπως καταλαβαίνεις είμαι σε ανάρρωση. Και δεν μπορώ να δω μπροστά. Μπορώ να κοιτάω τα σκέλια μου και θολωμένο τον ορίζοντα.
Ένα φιλάκι σου είναι ηρωίνη. Συγνώμη, δεν έχω ανώτερη μνήμη. Κοίτα μωρό μου βρήκα την δωρεάν ηρωίνη την θεραπευτική την ανόθευτη!
Αλλά δεν την δίνουν οι μαλάκες ... μας θέλουν πειραματόζωα και ελεγχόμενους καταναλωτές.
Υ.Γ.Καταλάθος τον χτύπησα, με την παντόφλα μου και του έφυγε ολόκληρο πόδι. Εγώ το έκανα ή έπαιζε πριν το γατί και δεν το είδα; Το πόδι το είδα όπως γύριζα να βάλω νερό. Πόδι και έντομο δίπλα δίπλα πάνω στον δρόμο που γύριζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σιωπή